ποίημα για σένα: Σεπτεμβρίου 2009

ποίημα για σένα

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

116 ~ ο Νίκος Σπάνιας στον Ουώλτ Ουίτμαν

Nikos Spanias for Walt Whitman

***

Γερομπήχτη Χουΐτμαν...

Γερομπήχτη Χουΐτμαν, []
διασχίζεις με πλατειές πατούσες
τη φαρδειά ασύδοτη
και μηλοπρόσωπη
Αμερική σου
[] σε κάθε φυλή φιλώντας τα μωρά
στις κούνιες..- τσιμπώντας ακόμη και
αξούριστους
ρωμιούς,
ολλανδέ!

Εξαφανίζεσαι στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
τινάζοντας την ολογάλανη γενεάδα σου
Pax Americana
κλώσσα
μαζεύεις κάτω απ'τη φτερούγα σου
τα πληγωμένα αγόρια του Εμφυλίου
περίβλεπτες τετράδες
κρατάς τα χέρια τους όταν σβήνουν
τα φώτα του θαλάμου
απ'το Οχάιο όμορφους και ξανθούς σα μοσχομπίζελα
από την Καλλιφόρνια με ψήγματα του χρυσού και σαύρες στα μάτια
από την Οκλαχόμα και το ορεινό Κεντάκυ
κύκλωπα
με πρόβατα ποιήματα
μέσα από λογαρίθμους
κ' υψικαμίνους
και εκατομμύρια
κρότους
ακόμη μας διδάσκεις
πως η γη αρκεί !..

Ο ποιητής
δημιουργεί
ένα πεπρωμένο
δεν σταδιοδρομεί!..

[]Πόσο σ' αγάπησαν!
[]Μα οι επίσημοι Γουώλτ
Χουΐτμαν οι ψοφοδεείς
[] σ'εχουνε σιωπηρά
αποκηρύξει τα τρυποκάρυδα
[] οι []
θηλυπρεπείς []
οι επίσημοι ψοφοδεείς!.. []

Εκλεκτό πνεύμα παλληκαριάς!
Νοσοκόμε! Ποιητή! Κλονισμένε
Όμηρε της Βορείου Αμερικής
με μάτια από γύψο και τους
ώμους τριμμένους από φως
στην ακοή σου θρούνε
πάντα σαν βελούδο
λόγοι ταπεινοί
[] το σώμα
σου
Τα φύλλα
χλόης!..


από την Ανθολογία της Νεοελληνικής Γραμματείας
του Ρένου Ηρακλή Αποστολίδη
έκδ. Τα Νέα Ελληνικά - Αθήνα, 1972

.

Ετικέτες ,

28.9.09 0 comments

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

115 ~ η Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ στον Αντώνη Φωστιέρη

***

Ο Θρίαμβος της σταθερής απώλειας
Στον Αντώνη Φωστιέρη

Δε θα 'μαστε ποτέ
αυτό που είμαστε στιγμιαία
αλλ' είναι θρίαμβος
αυτή η σταθερή απώλεια.
Σώζεται μόνο
η σιωπή του φύλλου
σκουραίνει το σώμα
μαζί με τη μέρα
ως της νύχτας την απρόσμενη
λάμψη του μαύρου.
Θραύσματα ζωής
αντικαταστούν τα χρώματα
στις μικρές απεικονίσεις
του ονείρου,
αμυχές
τις σκιές φωτός
στο προσωρινό δέρμα.
Τυφλή στο τόσο μαύρο
ζήταγα θεό
και μου 'διναν ένα μονάχα
δάχτυλο για να τριφτώ'
θριαμβεύω τώρα
στα πιο κρυφά μέρη
που συλλαμβάνεται
η ιδέα: εδώ
μαθαίνω επιτέλους
πως θα φύγω πρώτη.


από την ανθολογία Σύγχρονη Ερωτική Ποίηση
εκδ. Καστανιώτη, 2000

.
17.9.09 2 comments

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

114 ~ ο Φώτος Γιοφύλλης στον Κώστα Καρυωτάκη

***

Καρυωτάκης

Θυμάσαι που ζητούσες για ν' αντλήσεις
ποίηση από μια κόττα μαδημένη;
Και πίστεψες πως μπόριες να φυσήσεις
δροσούλα σε μια ζήση ξεραμένη;
Απ' όλα γύρω μέσα σου απομένει
το φαρμάκι, που ζήταες να το χύσεις
σε στίχους — κ' ήσαν τόσο πικραμένοι!
Μα ήταν γραμμένο πια και ν' απαυδήσεις.
Δύστυχε, πώς βουτούσες στα βαθειά μας
κ' ήξερες να ξεσκίζεις μια χαρά
τα σπλάχνα μας, ν' ανοίγεις την καρδιά μας
μόνο με χαμογέλια σουβλερά!
Μα στράγγιξες στο τέλος στον αγέρα
και λυτρωτής σου στάθηκε μια σφαίρα!

Αθήνα. Αύγουστος 1928.


από το βιβλίο Φώτος Γιοφύλλης, Ποίηση μισού αιώνα
εκδ. Το Ελληνικό Βιβλίο, 1964

.

Ετικέτες ,

6.9.09 0 comments