ποίημα για σένα: Απριλίου 2009

ποίημα για σένα

Σάββατο 25 Απριλίου 2009

101 ~ ο Διονύσης Καψάλης για τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη

***

Για τον Καβάφη, 1863-1933

Νερά της Κύπρου, της Συρίας, της Αιγύπτου,
αγαπημένα της πατρίδας του νερά,
ελάτε κι ακουμπήστε το τραγούδι σας
σεμνά στα πόδια του νεκρού' εδώ κοιμάται
ο Κωνσταντίνος Π. Καβάφης, ποιητής
από την Αλεξάνδρεια. Δεν θα ξυπνήσει
ν' ακούσει το τραγούδι σας, δεν θα ξανάρθει.

Έφυγε μέσα στη σιωπή, αυτός που τόσο
το λόγο αγάπησε και μίλησε ωραία,
τόσο κοντά μας πάντα κι όμως τόσο ξένος.
Μεγάλα κι άφοβα κι αόρατα φτερά
τον συνοδεύουν ως την άλλη πολιτεία.
Δέξου το σώμα του εσύ, γη Αιγύπτια.

Νερά της Κύπρου, της Συρίας, της Αιγύπτου,
αγαπημένα της πατρίδας του νερά,
ελάτε κι ακουμπήστε το τραγούδι σας
εδώ στον τάφο του Καβάφη. Δεν υπάρχει
άλλος στον κόσμο ποιητής πιο τιμημένος.


από την συλλογή Στον Τάφο του Καβάφη
εκδ. Άγρα, 2003

.
Ποιήματα για τον Κ. Π. Καβάφη 2
.

Ετικέτες ,

25.4.09 0 comments

Τετάρτη 15 Απριλίου 2009

100 ~ ο Φώτος Γιοφύλλης στον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη

***

Στο Ναπολέοντα Λαπαθιώτη

Από πιοτά κι απ' όργια τσακισμένος,
κατόπι από ξενύχτι, μιαν αυγή
θυμάσαι που σε γνώρισα στο δρόμο;
Σε κοίταξα απ' τα μάτια κι ως τη γη
κ' η χλωμή σου μορφή, τα κρινοχέρια
σα νά 'βγαζαν βουβή μιαν οιμωγή.

Θυμάσαι που βολτάραμε στους δρόμους
λαφριά στο πεζοδρόμι το φαρδί
με γιαλιστά φοκόλ, με ημιψηλάκια;
Στο πέτο ένα λουλούδι κελαϊδεί,
ενώ κρατούσες μπράτσο με καμάρι
τ' όμορφο κοριτσάκι ή το παιδί.

Κ' ήσουν ωχρός κι αγάπαγες τα πάντα,
το κάθε χαϊδεμένο και μικρό.
Τα ηδονικά τα χείλια σου φιλούσαν
κι αγκάλιαζαν με λόγια ως θησαυρό
κάθε ομορφιά. Κι αγάπαγες τ' αγόρια,
το πιάνο, τα λουλούδια στο νερό.

Τόσα είπαν για τις κρύφιες σου συνήθειες
και για τις άνομές σου τις νυxτιές,
που ράγισε στα στήθια μου η μορφή σου
και συxαμάρας μούρθανε σαϊτιές.
Ωστόσο πάντα μπρόβαλες σα γόης
κ' η εμφάνισή σου ξάναβε φωτιές.

Και μες στη γλιστερή τη συxασιά μου,
σ' έβλεπα αγγελικόν και λατρευτό
και, μπρος στα ξάστερα σου πάντα μάτια,
βουτούσα στα βαθειά μου να κρυφτώ,
τι πιότερο αγαπούσες τους ανθρώπους
κι από τον λατρευτό σου τον εαυτό.


από το βιβλίο Φώτος Γιοφύλλης, Ποίηση μισού αιώνα
εκδ. Το Ελληνικό Βιβλίο, 1964

.

Ετικέτες ,

15.4.09 0 comments

Κυριακή 5 Απριλίου 2009

99 ~ o Nίκος Καββαδίας στον Απόστολο Μελαχρινό

***

Έχω μια πίπα
Στον ποιητή Απ. Μελαχροινό

Έχω μια πίπα ολλανδική από ένα μαύρο ξύλο,
όπου πολύ παράξενα την έχουν σκαλισμένη.
Έχει το σχήμα κεφαλιού Γοργόνας με πλουμίδια.
Κι ένας σ' εμέ ναύτης Δανός την έχει χαρισμένη.

Και μου 'πε αυτός πως μια φορά του την επούλησε ένας,
στην Αλεξάντρεια, έμπορος ναρκωτικών, Αράπης,
και στον Αράπη - λέει - αυτόν, την είχε δώσει κάποια,
σε κάποιο πόρτο μακρινό, γυναίκα της αγάπης.

Πολλές φορές, τις βραδινές σκοτεινιασμένες ώρες,
ανάβοντας την πίπα αυτή, σε μια γωνιά καπνίζω,
κι ο γκρίζος βγαίνοντας καπνός σιγά με περιβάλλει,
κάνοντας ένα γύρω μου κενό, μαβί και γκρίζο.

Και πότε μια ψηλή, ο καπνός, γυναίκα σχηματίζει,
πότε ένα πόρτο ξενικό πολύ και μακρυσμένο.
Και βλέπω μες στους δρόμους του τους κρύους και βραδιασμένους
να περπατά έναν ύποπτο Αράπη μεθυσμένο.

Και βλέπω πάλι, άλλες φορές, μια γρήγορη γαλέρα
με τα πανιά της ανοιχτά στο αβέβαιο να αρμενίζει
κι απάνω στο μπαστούνι της να κάθεται ένας ναύτης,
να 'χει μια πίπα - όπως αυτήν εγώ - και να καπνίζει.

Έχω μια πίπα ξύλινη παράξενα γλυμμένη.
Βλέπω καπνίζοντας τα πιο παράδοξα όνειρά μου.
Σκέφτομαι: "Θα 'ναι μαγική". Μα πάλι λέω: μη φταίει
ο εγγλέζικος βαρύς καπνός και η νευρασθένειά μου;

.

Ετικέτες

5.4.09 2 comments