ποίημα για σένα: Μαΐου 2009

ποίημα για σένα

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

104 ~ η Μυρτιώτισσα στον Λάμπρο Πορφύρα

***

Λάμπρος Πορφύρας

Τι τάχα κι αν το μήνυμα το αιφνίδιο του χαμού σου
μας διαπερνάει σα βέλος;
Το δράμα που παιζότανε στα βάθη του εαυτού σου,
πήρε, καλέ μου, τέλος.

Μια άλλη αυλαία σ’ ανοίγεται. του ονείρου τ’ ακρογιάλι
σε καρτερεί στο βάθος,
κι ακούω να λες, καθώς βυθάς στου απείρου την αγκάλη,
πως η ζωή είναι λάθος.

Όμως πως θα ’θελα, αδερφέ, να μην την απαρνιόταν
ολότελα η καρδιά σου!
Μην την τραβήξεις, στέλνε την στα μέρη που επλανιόταν
την ιερή σκιά σου.

Γιατί τα βράχια, οι ακρογιαλιές, της φτώχιας τα σπιτάκια
με την κλαψάρα βρύση,
ψαράδες και ψαρόβαρκες, οι γέροι, τα παιδάκια
σ’ έχουν πολύ αγαπήσει.

Κι απάνω απ’ όλα η θάλασσα, που εκλειούσες τις φωνές της
μες στη γλυκιά σου λύρα,
και που ήσουν πια σα μια κραυγή κι εσύ μες στις κραυγές της,
ευγενικέ Πορφύρα!


Από την ιστοσελίδα του Λάκη Φουρουκλά για την Μυρτιώτισσα
.

Ετικέτες

25.5.09 0 comments

Παρασκευή 15 Μαΐου 2009

103 ~ ο Αριστοτέλης Νικολαΐδης για τον Φρήντριχ Χαίλντερλιν

Aristotelis Nikolaidis for Friedrich Hölderlin
***

O Χαίλντερλιν στην Πάτμο

Zu lang, zu lang schon ist
Die Ehre der Himlischen unsichtbar.


Εδώ συνάντησα τον Χαίλντερλιν
μετά την τρέλλα' τα γυάλινά του μάτια
γλάρωναν τυφλά στους γλάρους
τα κόκκαλά του φύτρωναν ία
και συλλαβές από xαμένες λέξεις.
Η αποκάλυψη, του είπα, βάλε
ξανά τα κόκκαλά σου εδώ στο οστεο-
φυλακείο' μην ξεxνάς πως είσαι απ' το κενό.

Στην Πάτμο, σ' ένα καφενείο
μ' ένα κορίτσι δίπλα μας γυμνό.


από το βιβλίο Αριστοτέλης Νικολαΐδης,
Συγκεντρωμένα Ποιήματα 1952 - 1990

εκδ. Πλέθρον, 1991
.

Ετικέτες ,

15.5.09 0 comments

Τρίτη 5 Μαΐου 2009

102 ~ ο Νικολάι Λίλιεβ στον Αλμπέρ Ζιρώ

Nikolai Liliev for Albert Giraud

***

Αλμπέρ Ζιρώ

Βράδι, κι ο εσπερινός σημαίνει.
Στην ησυχία, η ανέστια κείνη
ανάμνηση, η πικρή, η θλιμμένη,
των ημερών που εσβήσαν, σβήνει.

Εκούσια ακούσιας σκέψης σκλάβος
τα λόγια εσύ διαβάζεις, που
με πέννα παιδική είχες γράψει
σε ώρες δακρύων και χωρισμού.. .

Μ' αυτόν τον άσκοπο καημό σου
με τον γελοίο Πιερόττο μοιάζεις
που, ως την αυγή, μονάχος, κάτω

από το φως του φεγγαριού,
απ' το ένδυμα του καθαρίζει
τους φεγγαριάτικους λεκέδες.

μτφ: Άρης Δικταίος
(με τον έλεγχο του Στέφαν Γκέτσεφ)



από την Aνθολογία Bουλγαρικής Ποιήσεως
εκδ. Δωδώνη, 1971

.

5.5.09 0 comments