ποίημα για σένα: Σεπτεμβρίου 2010

ποίημα για σένα

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

148 ~ ο Γιάννης Υφαντής για την Σαπφώ

***

Η συμπαράσταση της Σαπφώς

Με πήρε στο τηλέφωνο η Ψάπφα και μου είπε:
Οίον το γλυκύμαλον ερεύθεται άκρω επ' ύσδω'
μη στεναχωριέσαι μωρό μου.


από το Πλανόδιον
τχ. 5 / Χειμώνας 87-88

.

Ετικέτες

28.9.10 0 comments

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

147 ~ ο Κωστής Παλαμάς στον Λορέντζο Μαβίλη

***

Σταλμένο του ποιητή Λ. Μαβίλη

Στη σιγαλιά η ψυχή σου είναι φευγάτη,
μόνη' μισείς το στόμα που γαυγίζει,
αλλ' ω του αρχοντικού σονέττου εργάτη,
της πατρίδας η αγάπη σε φλογίζει.

Σ' αλαβαστρένια γάστρα ολογιομάτη
απ' αγνή ντόπια γη μοσκομυρίζει
και τρέμει ένα λουλούδι ονείρου, κάτι
που δύσκολα ο καθείς το ξεχωρίζει.

Γάστρα είν' ο στίχος, και λουλούδι ο νους σου.
Μα τη γάστρα τη σύντριψ' ένα χέρι,
κ' η γαλανή ομορφιά του λουλουδιού σου

τον καπνό της μπαρούτης ηύρε ταίρι
στην Κρήτη, στην κορώνα του πελάγου,
μάννα της ρίμας και του τουρκοφάγου.
1896


Κωστή Παλαμά, Άπαντα, τόμος 3ος.
εκδ. Μπίρη, 1972


ακόμα:
- o Κωστής Παλαμάς στα Αυτοβιογραφικά
.

Ετικέτες ,

17.9.10 0 comments

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

146 ~ ο Χουάν Γκουστάβο Κόβο Βόρδα για τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη

Juan Gustavo Cobo Borda for Constantine P. Cavafy

***

Καβάφης

Οι δρόμοι της Αλεξάνδρειας είναι μέσα στη σκόνη
Στριγκλιές από παλιές άμαξες κι ένας αέρας
καυτός και ξερός, που πνίγει κάθε ζωντανό οργανισμό.
Ακόμα κι η θαλάσσια αύρα κομίζει τη γεύση του αλατιού.
Ο λήθαργος του απομεσήμερου
έχει μια μυστική ανησυχία υγρασίας
κι ο μαγαζάτορας ψάχνει στα όνειρα, με επιμονή,
τη σκληρή τρυφερότητα μιας γλώσσας που επινοεί το δέρμα.
Πίνει με λαχτάρα το πικρό νερό του απογεύματος
και ξυπνάει κουρασμένος από ένα έντομο που πεταρίζει επίμονα.
Μετά, το δροσερό βράδυ εξαφανίζεται
με μόνο αποτύπωμα έναν νευρικό ιδρώτα
κι οχλοβοή που λεπτό προς λεπτό αυξάνεται στους καφενέδες.
Παρέες θορυβώδεις, αγόρια,
ο άντρας νιώθει
πως καμιά λέξη δεν μπορεί να αιχμαλωτίσει τη μορφή τους.
Η νύχτα καταβροχθίζει και μπερδεύει
κάνοντας του αβάσταχτη την αϋπνία
πιο βαθιά τα περάσματα του στα βρώμικα δρομάκια.
Η αυγή θα τον συναντήσει να ατενίζει
ένα ιστιοφόρο που φεύγει απ' το ρεμέτζο
και διασχίζει τον κόλπο, με ρότα προς τη θάλασσα.

μτφ: Γιάννης Καρατζόγλου


από το Εντευκτήριο
τχ. 88 / Ιαν. 2010
.
Ποιήματα για τον Κ. Π. Καβάφη 2
.

Ετικέτες

6.9.10 0 comments