ποίημα για σένα: Ιουνίου 2007

ποίημα για σένα

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2007

19 ~ ο Αλέξανδρος Ίσαρης στον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη

***

Κ.Π. Καβάφης

Α, να, ήρθες πάλι εσύ με την αόριστη γοητεία
Μέσα στον ύπνο μου ολοζώντανος
Για να ταράξεις αυτή την ξεχασμένη μνήμη.
Το πρόσωπό σου κομμάτι ωχρό
Μέσα στο μωβ της νύχτας
Και τα δάχτυλα πάνω στο πρόσωπό μου.

Στεκόμασταν ανάμεσα σε γη και ουρανό
Κι ήταν τα σύννεφα βαριά
Φοβόμουν πως θα βρέξει
Πως δεν θα δυνηθώ να σε κρατήσω.

Όμως το ρολόι χτύπησε μεσάνυχτα
Και μπήκαμε στο καφενείο που πηγαίναμε μαζί.
Με τύλιξε η ευωδία των σωμάτων
Και με τη θέρμη των για μια στιγμή έρχονταν
Αισθήματα, λέξεις, αγγίγματα στην πλάτη
Στους γοφούς, στα στήθη τα ιδρωμένα
Βλέμματα που έλαμπαν στους καθρέφτες.
"Φαίνεσαι κουρασμένος", παρατήρησα, και έγειρε στο πλάι
"Υπέφερα πολύ", απάντησε. "Αυτό ουδείς το ενθυμείται".

Οι πρώτες σταγόνες τρύπησαν τη μορφή του
Που έλιωσε στην υγρασία.
Ο αέρας τράβηξε τη φωνή του
Κι έμεινε μόνο το ψεύδισμα πάνω απ' το νερό.

"Επέστρεφε", ψιθύρισα, "επέστρεφε και παίρνε με
Αγαπημένε ποιητή. Δεν ξέρω τι να κάνω
Σ' αυτή την ερημιά
Όπου μόνο η θάλασσα ακούγεται
Ο άνεμος και τα πουλιά
Που με περιτριγυρίζουν.
Επέστρεφε και παίρνε με
Όταν το σώμα ενθυμείται
Και η ψυχή επιθυμεί
Του μνήματος τη θεία ησυχία.

Ο κόσμος βούλιαξε στο πένθος
Μαύρα κοράκια σπρώχνονται
Στην πόρτα του αιώνα.
Επέστρεφε και παίρνε με
Εσύ που ξέρεις τι θα πει ορφάνια".


από την συλλογή "Θα επιστρέψω φωτεινός" -
Ποιήματα 1993 - 1999
εκδ. Άγρα, 2000

.
Ποιήματα για τον Κ. Π. Καβάφη 2
.

Ετικέτες ,

27.6.07 0 comments

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

18 ~ ο Γιώργος Χειμωνάς στον Οδυσσέα Ελύτη

***

...Δεν έχω άλλον τρόπο, όσον αφορά απλά και μόνο αυτήν την πλευρά της ποίησης του Ελύτη, να καταθέσω το χρέος μου (και πόσο αυτό το χρέος εκτείνεται ασφαλώς σε ολόκληρο το έργο του, είναι ένα άλλο και μεγάλο θέμα), παρά αφιερώνοντάς του μια δική μου απόπειρα τέτοιας διάθλασης - ένα μικρό ασημένιο τάμα:
Ποίημα Κασσιανής μοναχής

Κύριε
Εγώ η γυναίκα
η μολυσμένη των αμαρτιών

από σπλάχνα μου αισθάνθηκα την θεότητά σου
κι έγινα μυροφόρος
Με οδυρμούς μύρα
ακουμπώ εμπρός από τον τάφο σου


Α

Τα σπλάχνα μου η νύχτα τα κατέχει
Μανία η ακολασία μου
Σκοτάδι και θάνατος της σελήνης
ο έρως μου της αμαρτίας

Πάρε τα μάτια μου μαζί με τα δακρυά τους εσύ
που όρισες η θάλασσα να κατάγεται από τα σύννεφα

Κλίνε πάνω από τον αναστεναγμό
τον πιο βαθύ της καρδιάς μου
Εσύ που έκαμψες τους ουρανούς
για να χωρέσει το άφατο

Θέλω να φιλήσω τα πόδια σου τα ανέγγιχτα
και να τα προστατεύω
μέσα στις θηλειές των μαλλιών μου

Στο σούρουπο του παράδεισου η Εύα
τους κρότους ακούει και ταράζεται
τρόμαξε και εκρύφτη

Σωτήρα μου και των ψυχών σωτήρα
Ποιός το κουβάρι των αμαρτιών μου
θα έρθει να ξετυλίξει
Στης τιμωρίας σου την άβυσσο
ποιός πώς να κρατηθεί

Μην αποστρέψεις το βλέμμα σου από πάνω μου
Βλέπε με. Την δούλη σου

Εσύ που είσαι το έλεος
Από το περιοδικό "Χάρτης" - τ.21/22/23, Νοε.1986
.

Ετικέτες

22.6.07 0 comments

Κυριακή 17 Ιουνίου 2007

17 ~ ο Σωτήρης Παστάκας στον Μιχάλη Γκανά

***

Οδός Ακαδημίας

Στον Μιχάλη Γκανά

Κατεβαίνοντας την Ακαδημίας δεν κατάλαβε
το κίτρινο φυλλαράκι ακακίας που ήρθε
και κάθισε στα μαλλιά του. Εν αγνοία του
ο κόσμος παραμέριζε για να περάσει,
απρόσκοπτη η πορεία του, πράσινο
και το επόμενο φανάρι. Δεν διέκρινε
τα ερωτικά βλέμματα που τον έραιναν,
τα ανεπίδοτα χαμόγελα, τα πρόσωπα
που του έγνεφαν με άκρατη αισιοδοξία
κι εμπιστοσύνη κι ευγένεια. Στον καθρέφτη
μόνον του ασανσέρ κατακόκκινος από ντροπή,
είδε το κίτρινο φυλλαράκι να αιωρείται
κάπου στο ύψος της γραβάτας του και χαμογέλασε,
αυτός, το τιμώμενο πρόσωπον της Τρίτης,

ο παρασημοφορημένος της καθημερινότητας.

Από την συλλογή "Η μάθηση της αναπνοής
...σε τρεις κινήσεις"

.

Ετικέτες

17.6.07 0 comments

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2007

16 ~ η Μαρία Πολυδούρη για τον Κώστα Καρυωτάκη

***

Του Καρυωτάκη

"Οι νέοι που φτάσανε μαζί στο έρμο νησί" με σένα
κάποια βραδιά μετρήθηκαν κ' ηύραν εσύ να λείπης.
Τα μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρίς κανένα
ρώτημα, μόνο εκίνησαν τις κεφαλές της λύπης.

Νύχτες πολλές, θυμήθηκαν, από τη μόνωσή σου
ένα σημείο από φωτιά τους έστελνες' γνωρίζαν
το θλιβερό χαιρέτισμα που φώταε της αβύσσου
τους δρόμους κι' όλοι απόμεναν στον τόπο τους που ορίζαν.

Απόμεναν στην ίδια τους πικρία, κρεμασμένοι
έτσι μοιραία και θλιβερά στο "βράχο" του κινδύνου.
Κι' όταν πια τους χαιρέτισες, οι αιώνια απελπισμένοι
ψάλαν μαζί κάποια στροφή καθιερωμένου θρήνου.

Μα φτάνουν πάντα στο "νησί" τα νέα παιδιά ολοένα.
Στην άδεια θέση σου ζητούν της ζωής το ελεγείο.
Σου φέρνουνε στα μάτια τους δυο δάκρυα παρθένα
και της καινούριας σου Εποχής το πλαστικό εκμαγείο.

.

Ετικέτες ,

13.6.07 0 comments

Παρασκευή 8 Ιουνίου 2007

15 ~ ο Ίαν Γιανγκ για τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη

Ian Young for Constantine P. Cavafy

***

Για τον Κωνσταντίνο Καβάφη

Διαβάζοντας το βιβλίο σου
σε βλέπω τώρα
πάλι στην Αλεξάνδρεια σου,
(γέρνοντας στη βιτρίνα ενός καταστήματος,
όπου το φως
πιάνει τη σκόνη κι αγγίζει τα χαρακτηριστικά ενός νέου μέσα.
Τον παρακολουθείς και βλέπεις την εικόνα σου
να διαθλάται μες στο τζάμι)
φεύγεις, κι οι τελευταίες λέξεις ενός ποιήματος
σου έρχονται στο νου:
«Κατόπι - στην τελειωτέρα κοινωνία –
κανένας άλλος καμωμένος σαν εμένα
βέβαια θα φανεί κ' ελεύθερα θα κάμει...»
Καμιά φορά,
θυμάμαι τις σιωπές μου,
το χαμένο χρόνο μου
τη γραμμή των καμένων κεριών
και, Καβάφη, απελπίζομαι μαζί σου,
κι ύστερα, καμιά φορά,
σκέφτομαι : αυτοί 'ναι οι καλύτεροι καιροί
εγώ 'μαι κείνος.

μτφ: Ανδρέας Αγγελάκης


(από το Gay Βιβλιογραφία στα ελληνικά)
.
Ποιήματα για τον Κ. Π. Καβάφη 2
.

Ετικέτες

8.6.07 0 comments

Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

14 ~ ο Νίκος Γκάτσος για τον Γιώργο Σεφέρη

***

Τραγούδι του παλιού καιρού
..............Για τον Γιώργο Σεφέρη

Αλλάζουν οι καιροί, περνάν τα χρόνια
του κόσμου το ποτάμι είναι θολό
μα εγώ θα βγω στου ονείρου τα μπαλκόνια
για να σε ιδώ σκυμμένο στον πηλό
καράβια να κεντάς και χελιδόνια.

Το πέλαγο πικρό και η γη μας λίγη
και το νερό στα σύννεφα ακριβό
το κυπαρίσσι η γύμνια το τυλίγει
το χόρτο καίει τη στάχτη του βουβό
κι ατέλειωτο του ήλιου το κυνήγι.

Κι ήρθες εσύ και σκάλισες μια κρήνη
για τον παλιό του Πόντου ναυαγό
που χάθηκε μα η μνήμη του έχει μείνει
κοχύλι λαμπερό στην Αμοργό
και βότσαλο αρμυρό στη Σαντορίνη.

Κι απ' τη δροσιά που σάλεψε στη φτέρη
πήρα κι εγώ το δάκρυ μιας ροδιάς
για να μπορώ σε τούτο το δεφτέρι
καημούς να συλλαβίζω της καρδιάς
με του παραμυθιού το πρώτο αστέρι.

Μα τώρα που η Μεγάλη φτάνει Τρίτη
κι' Ανάσταση θ' αργήσει να φανεί
θέλω να πας στη Μάνη και στην Κρήτη
με συντροφιά σου εκεί παντοτινή
το λύκο τον αητό και τον αστρίτη.

Κι άμα θα ιδείς κρυφά στο μέτωπό σου,
να λάμπει μ' απαλή μαρμαρυγή
τ' αλλοτινό πεφτάστερο σηκώσου
να ζωντανέψεις πάλι μια πηγή
που καρτερεί στο βράχο το δικό σου.


(από την "Παγωμένη Θεατρίνα")
.

Ετικέτες

5.6.07 0 comments

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

13 ~ ο Γιώργος Χουλιάρας στον Χόρχε Λουίς Μπόρχες

Yiorgos Chouliaras for Jorge Luis Borges

***

Ο Mπόρχες στην Κρήτη

Τον οδηγήσαμε ακριβώς στο σημείο
από όπου φαντάσθηκε ότι ξεκίνησε.
Οι πέτρες έκαιγαν στα ερείπια
καθώς ο ήλιος τώρα τρύπωνε παντού
σε ένα μεθοδικά ακάλυπτο παρελθόν.
Κοιτάζαμε χωρίς να βλέπουμε.
Εδώ θα ήταν ο λαβύρινθος εκείνος
μονολογούσε χαμένος σε σκέψεις
που δεν είχε διαφθείρει το φως.
Εδώ θα ήταν απολύτως σκοτεινά
όπως τώρα, έλεγε, το βλέπω
ενώ με θόρυβο τα τζιτζίκια
ακόνιζαν τα κέρατα του ταύρου.
Θα προχώρησε προς την έξοδο
με το χέρι σφιγμένο σε κουβάρι
που η άκρη του δεν φαινόταν
ούτε τώρα αν υπήρχε.
Γιατί τον χάσαμε από τα μάτια μας
σε μια στιγμή όπως μας στράβωσε
ο ήλιος σε μυθικό καθρέφτη
φυγαδεύοντας το πραγματικό
είδωλο ενός ανύπαρκτου κόσμου.

.
1.6.07 0 comments