***
ΚαρυωτάκηςΘυμάσαι που ζητούσες για ν' αντλήσεις
ποίηση από μια κόττα μαδημένη;
Και πίστεψες πως μπόριες να φυσήσεις
δροσούλα σε μια ζήση ξεραμένη;
Απ' όλα γύρω μέσα σου απομένει
το φαρμάκι, που ζήταες να το χύσεις
σε στίχους — κ' ήσαν τόσο πικραμένοι!
Μα ήταν γραμμένο πια και ν' απαυδήσεις.
Δύστυχε, πώς βουτούσες στα βαθειά μας
κ' ήξερες να ξεσκίζεις μια χαρά
τα σπλάχνα μας, ν' ανοίγεις την καρδιά μας
μόνο με χαμογέλια σουβλερά!
Μα στράγγιξες στο τέλος στον αγέρα
και λυτρωτής σου στάθηκε μια σφαίρα!
Αθήνα. Αύγουστος 1928.από το βιβλίο Φώτος Γιοφύλλης, Ποίηση μισού αιώνα
εκδ. Το Ελληνικό Βιβλίο, 1964.
Ετικέτες Ποιήματα για τον Κώστα Καρυωτάκη, Ποιήματα του Φώτου Γιοφύλλη