ποίημα για σένα: Ιανουαρίου 2011

ποίημα για σένα

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

159 ~ ο Νίκος Νομικός για την Καθ Γουώκερ

Nikos Nomikos for Kath Walker

***

Μια σκιτσογραφία στην απεραντοσύνη των ευκαλύπτων
Μνημόνευση στην Kath Walker, την ποιήτρια των Αβοριγίνων

Μέσα απ' τα αμίλητα χείλη
του ιερού σου βράχου
αντιποδικοί ψίθυροι έρχονται
σαν συρσίματα σαύρας
απ' τις ερημιές της Γιαριγκίλας
γεμάτες μοιρολόγια σκονισμένα
με καυτούς ανέμους, και σύμβολα ιερά
της Νουνακάλλας, με πετσί τριμμένο
κι άνυδρο στην μαύρη άσκηση
του πιο σκληρού μύθου, χαρακωμένου
σε πέτρες βαμμένες πυρ ερυθρό
του κίτρινου ήλιου, δείχνουν ασάλευτες
κι αιματοβαμμένες την φυλή σου
με άσματα απόμακρα, που όπως και να τ' ακούς
λεν' την αλήθεια του καημού τους.
Μέσα και σ' αυτή τη νύχτα, ακούγεται καθαρά
η φωναχτή οπτασία της μορφής σου
έτσι που να μη μάχεται πια κανείς τον άλλο
να μην υπάρχει εχθρός, αφού είν' ένα χώμα
τούτη η γη, και η ζωή κυλάει αδελφή μου
στους ευκαλύπτους με τα παράξενα μουρμουρητά
και τις χιλιάδες μίλια τα πουλιά της
που φτάνουν ασταμάτητα μέσα στα όνειρά σου.


από τους Αντίποδες, τ. 56/2010
Περιοδικό του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού
Συνδέσμου Μελβούρνης
(Αφιέρωμα στους Ομογενείς Λογοτέχνες)

.
29.1.11 2 comments

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

158 ~ ο Δημήτρης Ελευθεράκης για την Άννα Αχμάτοβα

Dimitris Elefhterakis for Anna Akhmatova

***

Άννα Αχμάτοβα

Κάποτε έβγαινα στο σύμπαν με λευκά φτερά.
Στα σπλάχνα μου σκιρτούσε ένα έμβρυο.
Πέφταν στο δέρμα μου οι κτύποι της καρδιάς του
σαν χιονισμένα άστρα.

Άλλαξαν όλα. Τα σοβιέτ κατέρρευσαν' το Λένινγκραντ
μετονομάστηκε σε Αγία Πετρούπολη' η φυλακή
έγινε μουσείο Ιστορίας' και στο μετρό
φωτογραφίες εξαφανισμένων παιδιών.


από την συλλογή Η Στέππα
εκδ. Νεφέλη, 2006

(το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στην Ανθολογία του Ευριπίδη Γαραντούδη "Η Ελληνική Ποίηση του 20ού αιώνα", εκδ. Μεταίχμιο, 2006)
.

Ετικέτες

18.1.11 4 comments

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

157 ~ ο Αριστοτέλης Νικολαΐδης για τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη

***

Σχολιάζοντας Καβάφη

«Ανέγνων, έγνων, κατέγνων»
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
«Ανέγνως, αλλ' ουκ εγνως ει γαρ
έγνως, ουκ αν κατέγνως»
Κατά Κ.Π.Κ.


Φλέβα που ρέει μέσα μας
η ποίηση του Καβάφη
στίχοι με τόση απόκλιση
σφουγγάρι, εκκρίσεις, λέξεις
που αρνούνται την φθορά προς δόξα
και διαπύρωση της γλώσσας.

Ιδανικές φωνές ή μουσικές
από την πρώτη ποίηση της ζωής μας
μορφές αναστημένες στο μηδέν
Άννα Δαλασσηνή, Οροφέρνης, Κριναγόρας
θεοί που εγκαταλείπουν τα προσκυνητά
πάνσεπτα δώματα, κραυγές και μάζες
τύμπανα, το Πολυκαισαρίη•
για τις απόκρυφες πτυχές τις Ιστορίας
θα 'θελα να μιλήσω
στα βάθη εκείνα που η φωτιά λειώνει την πράξη
κι απομένουν εκμαγεία και υποθέσεις
το μαύρο μάτι - ως θα 'λεγε ο Σικελιανός - της θεωρίας
η στρεπτή και σκοτεινή παράνοια.
Θα 'θελα να μιλήσω για πολλούς, εν λόγω ελληνικώ,
στα Φράατα πέρα
στο Far West
εν λόγω ελληνικώ, που 'ναι ο φορεύς της φήμης!

Πολλοί βεβαίως θα μιλήσουνε πολλά
πλην πόσα έλλειψαν εκ των παπύρων
κι εγώ φοβούμενος τα τετριμμένα
πολλούς μου λόγους αποσιωπώ
μελέτες ονειρεύθηκα, τουτέστιν, που δεν είπα
διότι πολλά να κάνω είχον, κλεισμένος
μέσα - ω τύχη! - στα τείχη μιας ζωής.

Θα 'θελα να μιλήσω για όλ' αυτά
για τις απαρατήρητές του πράξεις
για τα γραψίματά του τα πιο σκεπασμένα
για τις απελπισμένες νύχτες του Ιενάρη
για τον Απρίλη, τον Σεπτέμβρη και τον άλλο
Σεπτέμβρη, βλέμματα και συναντήσεις
μέσα σε ξαφνικούς θολούς καθρέπτες
θα 'θελα να μιλήσω για την σκοτεινή ηδονή
τα πρόστυχα και τα εξευτελισμένα, όπως τα λέγει,
και τα λέγει η ποίηση του.

Αν ο Καβάφης έλειπε απ' την φύση
στη φύση συναντάς τα παρά φύση
τον καταδικασμένο σου εαυτό'
μα εκείνος λαχταρούσε τους κρυστάλλους άνθη τεχνητά
των εξαισίων κήπων ενός τόπου άλλου
που Θεωρίες και Ρυθμοί και Γνώσεις κατοικούν
της τέχνης της πιστής δώρα πιστά
που εδώ κι εκεί με γωνιακή φοβέρα
σ' οδηγούν στων ιδεών την πόλη,
την Αλεξάνδρεια - φεύγοντας -
θιάσων αοράτων.

Καβάφης ο αλεξανδρινός: υπήρξε;
Και αν υπήρξε, πότε;
Πριν από χίλια,
δυο ή μετά τρεις
χιλιάδες χρόνια;
Καβάφης, στίγμα,
νάρκωση του χρόνου,
Καβάφης σκελετός, εμπύημα
της μνήμης
μα πάνω απ' όλα φάντασμα

ω φάντασμα εσύ, φάσμα
κι εξάνθημα της γλώσσας
άφησέ μας, λύσε
τα μυστικά σου - χάσου, χάσου.


από το βιβλίο Αριστοτέλης Νικολαΐδης,
Συγκεντρωμένα Ποιήματα 1952 - 1990

εκδ. Πλέθρον, 1991
.
Ποιήματα για τον Κ. Π. Καβάφη 2
.

Ετικέτες ,

7.1.11 0 comments