Herbert Read for Sappho
***
Σαπφώ
Ανάλαφρη ανεβαίνει
Τα Σικελικά σκαλοπάτια: στέκει πάνω απ' τη λευκή άρκα
Και τώρα, ο φακός των ματιών της ξακρίζει
Την πυκνωμένη χρυσή φωτιά
Που ξεχύνεται σε ξαφνικές αναλαμπές
Απ' τα βαρβαρικά τείχη.
Με σιγουριά θα μεταφέρει
Τούτες τις ουσιαστικές δόξες
Αυτά τα τρόπαια απ' την πηγή τους
Κι είναι ολοκληρωτική η κατάχτηση της.
Τη δύναμη έχει ν' απαθανατίσει τ' ανείλικτο φως
Με τους τετράπτυχους τόνους της πειθούς
Και το χέρι της
Ηλεκτρισμένο θα συνθέσει
Λυρικά τραγούδια για το βραχοβασίλειο
Που ό Μίνωας κάποτε
Έθρεψε τον απαίσιο Μινώταυρο με παρθένες.
Ποιος ν' αντισταθεί μπορεί
Σ' αυτή την αβρή χάρη;
μτφ: Μερόπη Οικονόμου
από την Ανθολογία Άγγλων ποιητών εμπνευσμένων από την Ελλάδα
Αθήνα, 1986
ακόμα:
o Herbert Read στo
ταξιδεύοντας
.Ετικέτες Ποιήματα για την Σαπφώ
***
Στον ΠαπαδιαμάντηΜακαρισμένε, που έζησες την ήσυχη λατρεία,
δεν εζωγράφισες -ωιμέ!- τους άπιστους εμάς,
μα μόνο πως εζήσανε μέσα στα ωραία και θεία
οι νόνες μας, που πέρασαν σαν έσβυσες και πας.
Πάτρα. Γενάρης 1911
από το βιβλίο Φώτος Γιοφύλλης, Ποίηση μισού αιώνα
εκδ. Το Ελληνικό Βιβλίο, 1964.
Ετικέτες Ποιήματα του Φώτου Γιοφύλλη
***
Γεράσιμος ΜαρκοράςΚάθε που σε στοχάζομαι, προβάλλεις μπρος μου, Μαρκορά,
σάμπως ένα τετράψηλο πανώριο κυπαρίσσι.
Ακούς τ' αγέρι που φυσά και τα τρεχούμενα νερά,
κι ακούς και την κελαηδιστή, τη σιγολάλα βρύση.
Ό,τι γλυκοτραγούδησες μες στην ανθρώπινη ζωή
τώρα το ζεις' από ψηλά τα χαίρεσαι τα ουράνια.
γιομάτο γνώση και σιωπή, πέρ' απ' της χώρας τη βοή,
ρουφάς το φως ασάλευτο με θεϊκιά περφάνια.
Το φάρδος και το ψήλος σου το καμαρώνουν οι αϊτοί,
να ξαποστάσει κάθεται στον ίσκιο σου ο διαβάτης,
και ριζωμένη δίπλα σου μια ασημένια ελιά γερτή
ξαπλώνει κατά σένανε τα γέρικα κλωνιά της.
Είν' η παλιά συντρόφισσα, η τρισαγαπητή αδερφή,
που τα στερνά σου εζέσταινε τα παγωμένα χρόνια…
Κι ακούω να λες σαλεύοντας την άφταστή σου κορυφή:
"Ας πέφτουν τώρ' απάνω μας, γλυκαδερφή, τα χρόνια.
"Το Χάρο τον νικήσαμε' δε μας χωρίζει πια τα δυο,
μέσα στο χώμα σμίχτηκαν οι ρίζες μας για πάντα,
κι αν καμιά μέρα κατά μάς στείλει ο Θεός τον κεραυνό,
κείνες αιώνια της στοργής θα πλέκουν τη γιρλάντα!"
Από την ιστοσελίδα του Λάκη Φουρουκλά για την Μυρτιώτισσα.
Ετικέτες Ποιήματα της Μυρτιώτισσας