ποίημα για σένα: 104 ~ η Μυρτιώτισσα στον Λάμπρο Πορφύρα

ποίημα για σένα

Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

104 ~ η Μυρτιώτισσα στον Λάμπρο Πορφύρα

***

Λάμπρος Πορφύρας

Τι τάχα κι αν το μήνυμα το αιφνίδιο του χαμού σου
μας διαπερνάει σα βέλος;
Το δράμα που παιζότανε στα βάθη του εαυτού σου,
πήρε, καλέ μου, τέλος.

Μια άλλη αυλαία σ’ ανοίγεται. του ονείρου τ’ ακρογιάλι
σε καρτερεί στο βάθος,
κι ακούω να λες, καθώς βυθάς στου απείρου την αγκάλη,
πως η ζωή είναι λάθος.

Όμως πως θα ’θελα, αδερφέ, να μην την απαρνιόταν
ολότελα η καρδιά σου!
Μην την τραβήξεις, στέλνε την στα μέρη που επλανιόταν
την ιερή σκιά σου.

Γιατί τα βράχια, οι ακρογιαλιές, της φτώχιας τα σπιτάκια
με την κλαψάρα βρύση,
ψαράδες και ψαρόβαρκες, οι γέροι, τα παιδάκια
σ’ έχουν πολύ αγαπήσει.

Κι απάνω απ’ όλα η θάλασσα, που εκλειούσες τις φωνές της
μες στη γλυκιά σου λύρα,
και που ήσουν πια σα μια κραυγή κι εσύ μες στις κραυγές της,
ευγενικέ Πορφύρα!


Από την ιστοσελίδα του Λάκη Φουρουκλά για την Μυρτιώτισσα
.

Ετικέτες

25.5.09

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Home