Luis Antonio de Villena for Manuel Mujica Láinez
***
Μια ηθική της παραίτησης
Για τον Μανουέλ Μουχίκα Λάινες
Μείνανε πίσω οι πυρκαγιές, το κούρσεμα, το χάος,
τ' ασημικά στους δρόμους, τα κάδρα ρημαγμένα, οι θάνατοι
ανώφελοι κι αιματηροί σαν πάντα. Η ξεφαντώστρα Ρώμη
που τώρα (και για κάμποσον καιρό) θα 'ναι μια πόλη σκυθρωπή
ίεροεξεταστική, κάτω απ' τους νόμους μιας σπανιόλικης πίστης.
Μπροστά ίσως να βρεθούν της Βενετιας τα καλόβολα μπράτσα.
Ο Ισπανός κληρικός που ξεφάντωσε στους εύθυμους δρόμους
της Ρώμης, που 'νιωσε να ζει σε μισθοφόρων γυναικών τις αγκαλιές,
που αυτός των δείπνων τους διάλεξε τα κρασιά, ρήμαξε περιουσίες
σε βιβλία, σε παρθένες —ραμμένες— κι αγόρια παλακίδες,
που άρπαξε σύφιλη κι έρωτα και διάβασε τ' αρχαία λατινικά
και τους νέους Λατίνους, ο συγγραφέας της Τροφαντής Ανδαλουσιάνας,
έργο του θριάμβου της ζωής (που τώρα για να δημοσιευτεί
θα χρειαστεί κάποιον επίλογο ηθικό γεμάτο από σταυρούς και αποκηρύξεις)
οδεύοντας για τη δημοκρατία της Βενετιάς, σκέφτεται τους συμπατριώτες του.
Δεν έχει χάσει τον καιρό του μ' αυτούς τους τύπους που πιστεύουν
σε κανόνες μοναστηρίσιους, αγαπούν τη βία κι απεχθάνονται την ανθρωπιά.
Μόνο λίγα βιβλία και καμιά ζωγραφιά αυτού του κόσμου τού ανήκουν.
Κάνας κιμπάρης άντρας ή καμιά αφεντογυναίκα φίλη των ωραίων πραγμάτων.
Τα υπόλοιπα; Μια σκοτεινή πολεμική παράδοση που τη μισεί.
Και γι αυτό φεύγει τώρα απ τη Ρώμη που υπήρξε θησανρός σωμάτων
αγγείων και μαλλιών. Και δίχως καν δισάκι οδεύει για τη Βενετιά.
Κι έτσι θε να 'ναι πάντα, πια το ξέρει. Αδέσμευτος, άστατος, ζητώντας
εδώ κι εκεί παλάτια ελεύθερων (κι αβέβαιων)
μαικήνων. Έτσι σ' όλη τη ζωή —στοχάζεται ο καλός παπάς—
ως ένα θάνατο φτωχό σε μια γωνιά, μονάχος (όλος θλίψη
ασφαλώς) ή ανάμεσα σε γέλια ανθρώπων δίχως γούστο, ούτε συμπόνια, ούτε ευφυΐα.
μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου
από την ανθολογία Σύγχρονη Ισπανική Ποίηση
εκδ. Γνώση, 1989
Ετικέτες Ποιήματα του Λουίς Αντόνιο ντε Βιγένα
Miltos Sahtouris for Arthur Rimbaud
***
Αρθούρε, Ε Αρθούρε!
Για να μη τους ξεχνάμε
Σήμερα ας πούμε πως είμαι στη Νέα Ορλεάνη,
δεν έχω ούτε ένα τσιγάρο στην τζέπη μου, ούτε
έναν παπαγάλο πράσινο στο δωμάτιό μου.
Την ίδια εποχή χιλιάδες ποδήλατα τρέχουν εδώ
κι εκεί στη βιβλιοθήκη μου, στέκει κι ένας
άνθρωπος από χρυσάφι.
Είπα στη Νέα Όρλεάνη κι ούτε δεκάρα
στην τζέπη μου. Όμως στη βιβλιοθήκη μου έχω
ένα ολόχρυσο πτώμα που με κοιτάζει μ' εκατομμύρια
δολάρια καί τ' όνομά του λέγεται...
Αρθούρος Ρεμπώ
από τη συλλογή "Καταβύθιση" 1991
Μίλτου Σαχτούρη: Ποιήματα 1980-1998
εκδ. Κέδρος, 2001
ακόμα:
- o Μίλτος Σαχτούρης στην
Κίχλη
.Ετικέτες Ποιήματα για τον Αρθούρο Ρεμπώ, Ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη