ποίημα για σένα

***

Οι εξομολογήσεις ενός ασώματουτου Τάσου Λειβαδίτη

1. Η ζωή του ανθρώπου χωρίς το θάνατο δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα. Ο θάνατος χαρίζει στον άνθρωπο αυτό που μια πιθανή αιωνιότητα θα του αφαιρούσε: την ιστορικότητά του.

2. Αυτό που οι άνθρωποι αποκαλούν μοίρα δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εκλογίκευση του παράλογου.

3. Η ανθρώπινη αδυναμία παράγει διαφόρων ειδών παυσίπονα. Τα παυσίπονα αυτά ευτυχώς δεν ενδείκνυνται για μεταφυσικές αδιαθεσίες.

4. Ο μύθος της αθανασίας της ψυχής έχει, όπως άλλωστε κάθε μύθος, πολλαπλές ερμηνείες. Η καλύτερη είναια αυτή των νεκρών.

5. Οι Θεοί είναι όπως τα παραμύθια: τους δημιουργούμε για να κάνουν τον Ύπνο μας γαλήνιο και γλυκό.

6. Η αμαρτία είναι ο μανδύας της τρέλας.

7. Όταν το ωάριο του χρόνου γονιμοποιηθεί από το σπέρμα του τρόμου το αποτέλεσμα είναι ένα δύσμορφο τυφλό έμβρυο που γεννιέται πάντοτε νεκρό. Οι άνθρωποι επιμένουν να το βαπτίζουν Αθανασία.

8. Η απάντηση στο μαρτύριο της φθοράς είναι ο Έρωτας.

9. Η πίστη είναι πάθος. Η πίστη σ' ένα νεκρό Θεό είναι το μέγιστο πάθος.

10. Οι δολοφόνοι είναι Θεοί. Οι Θεοί είναι δολοφόνοι.

11. Μόνο αυτός που πάει στην Κόλαση βρίσκει την Ευριδίκη του.

12. Το θαύμα επιβάλλεται πάντοτε με τους δικούς του όρους. Το ίδιο κι ο θάνατος.

13. ΥΓ. Μπορείς βέβαια να γελάς σαν αθάνατος. Είναι κι αυτό μια κάποια λύση.


από το Πλανόδιον - τχ.6, Άνοιξη 1988
.