ποίημα για σένα

Angelos Sikelianos for Frédéric Mistral

***

Ο ύπνος του Μιστράλ

Τα λαμπρά βόδια, στριφτοπόδα, πάνε,
ξεσέρνοντας αργά τη νεκροφόρα
με τ' άγιο λείψανό Σου· κ᾿ έρμη η χώρα
απ' τους πιστούς Σου, που σκυφτοί ακλουθάνε,
την φωτεινήν αποζητάει φωνή τους,
καθώς, σαν τα κεντάει με τη βουκέντρα
βαθιά ο ζευγάς — κι αυτά δε μουκανιώνται
με πλέριο αχόν ανάμεσα στα δέντρα...

Όμως τα γερατειά Σου τ' ανθοφόρα,
που στης ζωής Σου ρέψανε τη ρίζα,
σα μυγδαλιάς, από προσήλια μπόρα,
είδαν τη γη Σου απάρθενη, ορθοβύζα,
στου Ύπνου Σου τ' άκουσμα, βαθιά να νιώσει
της Δόξας τον αθάνατον ιχώρα...

Τι αν, απ' τους βάλτους της Καμάργας ίσια
με της Άρλης τα ρείπια, αχολογάνε
οι καμπάνες, αργά, στα ερημοκκλήσια;
Ρετσίνι αδρό, ευωδάν τα κυπαρίσσια!
Κι ολόγυρα, βυζαίνοντας, βογκάνε
τα χρυσά πρωτοξάνοιχτα μελίσσια!

Και να' οι παρθένες δε μοιρολογάνε.
Μα εκεί που βλογημένος φέρνει ο δρόμος,
όπου άφοβο πατάει και το κοτσύφι,
στα μονοπάτια που θρασεύει ο φλόμος,
το «Χαίρε» λέοντας, προς την Άγια Νύφη,
προς εσένα το «Χαίρε» προβοδάνε...

Ω! πόσο ευλογητό το κοιμητήρι
που θα δεχτεί τη μνήμη Σου — ως το μαύρο
του βασιλόπουλου Ποιητή ποτήρι,
του Κητς που, στα κατάβαθα χωμένο
της γης, επόθησε να πιει — απ' το λάβρο
μύρο κι απ' το τραγούδι Σου αδρωμένο!

Τι αν αγρυπνάν για Σε τα μοναστήρια;
Τι το 'να τ' άλλο στα χωριά αν ξυπνάνε
το πένθος οι εκκλησιές στα σημαντήρια;
Τι αν ο αχός, λιγοθυμώντας φτάνει;
Το Ηλιοβασίλεμά Σου, όπως τα μύρια
πουλιά, που πάνε να κουρνιάσουν, κάνει
απ' το κελάηδισμα, ένα συντριβάνι,
τα κυπαρίσσια, θεία, ν' αχολογάνε!

συλλογή Νέκυια, Α' (1910-1925)


Άγγελος Σικελιανός, Λυρικός Βίος - τόμος Β'
εκδ. Ίκαρος, 1981

ακόμα:
- o Άγγελος Σικελιανός στο γράμμα σε χαρτί
- o Φρειδερίκος Μιστράλ στο ταξιδεύοντας
.

Ετικέτες Ποιήματα του Άγγελου Σικελιανού