ποίημα για σένα

***

Μαβίλης

Εν δε φάει και όλεσσον
ΟΜΗΡΟΣ

«Στο φως θανάτωσέ με!» Όμοιος ο Αίαντας,
μορφή του Ολύμπου, αντίκρισε τη Μοίρα...
Τα ογρά γλαυκά του μάτια τον αγνάντεψαν
το Θάνατο να του φωτάει τη Λύρα,
στου Γαριβάλδη το άλικο το φόρεμα
σα γύρεψε την ηρωική πορφύρα!

Αγαλματένια η Ηθική• και πύργωνε
το λόγο του μεστή από Νου η Πατρίδα.
Ύστερη λάμψη στα μεγάλα μάτια του,
τα κουρασμένα, η εχθρική λεπίδα...
Μα ήταν ογρά, όπως όλοι τον γνωρίσαμε,
σα ν' αναβράαν μιαν άσωτην ελπίδα!

Στην πλάνη ομπρός γυμνός εστάθη αντίμαχος,
νους και κορμί, και μιαν ολύμπια χάρη,
σα νέφι θείο, τη δύναμή του σκέπαζε,
μαζί Σοφό, Ποιητή και Παλικάρι!
Σε μέταλλο σκληρό μα απαλοφάνταστο
ξανάχυσεν ατσάλι και λογάρι!

Το μεγάλο κορμί Σου, ομπρός στα Γιάννενα,
κι ο λογισμός Σου, κορυφή των κρίνων,
ας είναι αρχή ν' ανοίξει η Πύλη διάπλατα
του οχτρού, για να μπει το άνθος των Ελλήνων!
Κι ας Σου κάμουν οι νιοι το νεκροκρέβατο
με των δαφνών κλαριά και με των σκίνων,

να σε φέρουν, ωραίε κι άσπιλε Ήρωα,
σα λείψανο άγιο μπρος στην Άγια Πύλη.
Του στρατού της Ηπείρου όλα ας σκύψουνε
να Σου αγγίξουν το μέτωπο τα χείλη...
Απλός στρατιώτης κ' εγώ, σκύβω δίνοντας
τον ύστερο ασπασμό σ' Έσέ, Μαβίλη!


Άγγελου Σικελιανού, Λυρικός Βίος τόμος Β'
εκδόσεις Ίκαρος, 1981
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Λορέντζο Μαβίλη, Ποιήματα του Άγγελου Σικελιανού