ποίημα για σένα

«Οδός Καρούζου»

Παιδάκι ήμουν Νίκο
όταν σε κέρδιζε το Γαλάζιο
και δεν πρόφτασα να σε γνωρίσω
(αν και τους Ποιητές
πρέπει να τους γνωρίζουμε
μόνο απ' τα ποιήματα.)

Αν όμως συναντιόμασταν
(με τρόπο σαφώς μεταφυσικό)
θα σε κέρναγα κάτι ουζάκια
που θ' άνοιγαν το Μαύρο σου Στήθος
ώστε να δω όλες τις λύσεις
στις απορίες που μου γέννησε.

Θα μάθαινα γιατί μας κοροϊδεύει ο Χρόνος
ποια λύση προσφέρει το Έαρ
τι σημαίνει μοβ και τι γαλάζιο
γιατί δεν χορταίνουν τα Ιδανικά.

Θα με δίδασκες επίσης
πότε να κατεβάζω τον διακόπτη του Νου
ή τι να κάνω για να μην καταλήξω
καθιστόζωο
ή γραφειόσαυρος.

Θα σε ρώταγα ακόμη
αν μπορώ να γίνω Ποιητής
χωρίς να υποφέρω,
γιατί η θλίψη είναι σχολείο
(και γιατί δεν την καταργούν!)

Τώρα όμως βουίζεις στον ουρανό
μοναξιάρη και τρελόσωστε Νίκο
την ώρα που τα ποιήματα σου
βουίζουν στο μυαλό μου
που είναι γιαπωνέζικο
σαν το δικό σου.

Αθήνα, 2004


από τον Μανδραγόρα, τχ. 44
Μάιος 2011
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Νίκο Καρούζο