ποίημα για σένα

Vassilis Kougeas for Walt Whitman

***

Το πέρασμα

Στον Walt Whitman

Γυρίζοντας από 'κείνο το σημείο που η ποίηση
Δεν έχει πια κανένα νόημα
Αλλά μονάχα το κανάτι το νερό που χύνουν
Αργά στο πρόσωπο τα χέρια
Αν γύριζα σίγουρα θα 'ταν
Όχι ανάμεσα σε σοφιστείες
Και σε γραμμένα φύλλα του χαρτιού
Αλλά στα τελευταία φύλλα
Του φθινοπώρου,
Που επίμονα κρατιούνται απ' το κλαδί
Ώσπου να πάρει
Το μήνυμά τους όποιος βλέπει.
Εγώ, θα μείνω ακόμα έχοντας
Πολλά ν' αλλάξω και λιγότερα να πω
Μια ριζική αναθεώρηση της στάσης
Απέναντι στα είδωλα
Τις έλξεις
Που με οδήγησαν εδώ.
Όλα, σκιές
Δημιουργήματα της νύxτας
Που σήμερα τα κύματα με θάρρος
Σέρνουνε στους βυθούς
Νεκρά κι ασήμαντα.
Αινίγματα; Τώρα γνωρίζω
Πως δεν υπάρxει βία για απάντηση.
Αντίθετα. Το πέρασμα ανάμεσα
Κι όχι η θεωρία.
Μόν' ορισμένα παρεξηγημένα και μικρά
Όπως το τρυφερό της πόρτας κλείσιμο
Όταν αφήνεις πίσω πρόσωπα αγαπητά
Όπως τ' αργά μα σταθερά
Βήματα
Χωρίς ίxνος πανικού
Πλάι σε πράγματα
Πλάι σ' ανθρώπους που θα μείνουν
Και που θα 'ρθούν μετά από σένα.


από τον Πόρφυρα
φυλλάδιο 27/Φεβρ.1985
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Ουώλτ Ουίτμαν