ποίημα για σένα

Σαπφικό

Τεθνάναι δ' αδόλως θέλω
α με ψισδομένα κατελίμπανεν.,.
Σαπφώ

Στ' αλήθεια, θέλω να πεθάνω
τώρα που σώπασε ο ωραίος
κορυδαλλός. Όλο ποθούσε
όμως δεν έγινε ποτέ, να ρθεί
στο περιβόλι μου, στη δάφνη
χαράματα να κελαηδήσει.

Μα το δισύλλαβο όνομά του
Ανάσταση σημαίνει Αναστάσιος ήταν
θα ξανάρθει στη γη. Ας προσέχω
μήπως ακούσω το φτερούγημά του
το λάλημά του το επικλητικό.
Την άλλη νιότη να ντυθώ εκείνη,
που αγαπούσε
κι αμείωτη έβλεπε στο μέτωπό μου.

Κει πάνω τώρα ο Γεώργιος θ' αγάλλεται
από τη Δύσπνοια γιατρεμένος
που βρήκε τον πιστό του φίλο κι ακροατή.
Κι οι δυο τους
θα με υποδεxτούν σ' εγκάρδιο συμπόσιο
με νάρκισσους στα xέρια.

Σε μένα μείναν για την ώρα
η έλξη της αποδημίας
κι οι μεταμέλειες που ωστόσο
δανείζουν τον τόνο και το μέλος
τη θνητή μουσική μου.

Νοέμβριος 1988
Αφιερωμένο στους ποιητές Τάσο Λειβαδίτη και Γιώργο Παπαλεονάρδο


από το λογοτεχνικό περιοδικό Το Δέντρο
τ.46, 1989
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Τάσο Λειβαδίτη