ποίημα για σένα

***

Το τελευταίο τραγούδι της Σαπφώς

Αυγή της ωραιότατης μέρας
που προσέρχεται κι' όλο φωτίζεται πιο πολύ
το στερέωμα, σαν πρόσωπο
όπου η χαρά αυξαίνει,
όταν καταλαβαίνει τη χάρη του βίου.

Βάρος η κεφαλή μου μεταδίνει
στα μέλη του σώματος κι' η σκέψη
ομίχλη στην όψη μου.
Δροσερή αύρα της πρωίας
κι' εγώ αποπνέω ζέστη
που με χωρίζει απ' τον καλόν αέρα.

Ίδια όλα τριγύρω
κι' ο απέραντος πόντος αρνιέται
να παρασύρει την ψυxή μου
σε ταξίδια σπουδαία.

Την μακρινή αισθάνομαι αοριστία
κι' ούτε ακούω τους μυστικούς ψίθυρους,
υποσχέσεις ενάντιες
στη γνώση που απόχτησα.

Άλλες αρχίζουν οι μέρες για κείνον
που τόσα έχει μάθει και δε μαθαίνει
να φαντάζεται πιο πολλά.

Υπήρξα με δύναμη κι' αίσθημα,
μ' αισθήσεις παράφορες.
Ήθελα πάντα να περιμένω
κι απομένω αδιάφορη τώρα.
Πώς την ορμή xάνω
και δεν ζητώ, ούτε ανυπόμονη μένω.

(Συλλογή Αντιθέσεις, 1957)


από το βιβλίο Τα ποιήματα της Ζωής Καρέλλη
Οι Εκδόσεις των Φίλων, 2000
.

Ετικέτες Ποιήματα για την Σαπφώ, Ποιήματα της Ζωής Καρέλη