ποίημα για σένα

***

Φωτογένεια
Καθισμένος σ' ένα κοινό παγκάκι κήπου να λέει η λεζάντα
πως γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Σπούδασε Νομικά στο Πανε-
πιστήμιο της Αθήνας (τι είδηση!). Άνθη σαν μικρές άσπρες
φλόγες τού κρύβουνε τα γόνατα. Πολλές πέτρες' πολλά θυ-
μητικά αγκάθια ένα γύρω αλλά κανένας βάλτος (η περιοχή
της τέχνης του;). Aμίλητες φυλλωσιές ως χελιδόνες στους α-
κοίμητους κροτάφους που τους έχρισε γαλάζιους ή γλυκύ-
τατη παραφροσύνη. (Το πλευρό του στο ξύλο μα το στόμα
του στο φιλιατρό.) Με χέρι μαραμένο κρατάει το τσιγάρο,
βαρύ από στάχτη, σημάδι πως δεν ονειρεύεται καμιάν Ιθά-
κη. Η βραχνή του λάμψη - σαν φωταψία των βραχμάνων-
με ήσυχες κινήσεις αυξάνει τη γύρω φωτοσύνθεση.
Η φωνή του δε φαίνεται πουθενά και για τούτο βλασταίνει
μέσα στα πετρώματα.
Αυτό θα πει αγαπητοί φωτορεπόρτερς πηγαία φωτογένεια
των όντων. Αυτό θα πει απαθανάτιση αγρίου μελτεμιού.
Μουσική φωνή σ' όλα τα έρημα καλάμια.
Ναι, αυτός ασθμαίνει. Μα τ' αρχαία του πνευμόνια είναι
κιόλας του μεγάλου πόνου τα αρμόνια. Κι οι σφυγμοί του
κελαηδίσματα του παραδείσου.


από την συλλογή Τα δυσεύρετα χρώματα του τέλους
εκδ. Ίκαρος, 1993
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Νίκο Καρούζο