ποίημα για σένα

Stefanos Martzokis for Giacomo Leopardi

***

Το κύκνειον άσμα του Λεοπάρδη

Σιωπή, ένα τραγούδι θε να 'βγει αφ' το στόμα,
μία φλόγα θε να 'βγει αφ' τα σωθικά•
μπορεί κι η ψυχή του να έβγει αφ' το σώμα,
μαζί με τη φλόγα που καίει την καρδιά.

Η όψη του αλλάζει, το μέτωπο απλώνει,
το μάτι πλανιέται κι η κόμ' είναι ορθή•
θνητέ, κλίνε εμπρός του με σέβας το γόνυ
κι αυτός θεός είναι αυτή τη στιγμή.

Στο νου του, στα μάτια, στα σπλάχνα, στο στόμα
η έμπνευσις τρέχει ωσάν αστραπή•
σωπάτε για λίγο ν' ακούσετε ακόμα
τη λύπη που ο βάρδος στα στήθη του κλεί:

«Μια λύπη μού φθείρει τα σπλάχνα βαθεία
και χύνει φαρμάκι ωσάν την οχιά•
ακούω την ανάγκη στη δόλια καρδία,
ποθώ να λατρεύω κι εγώ μια καρδιά.

»Μά ποια θα σφογγίσει τα δάκρυα που χύνω,
και ποια θα προφέρει δύο λέξεις γλυκές;
Αυτήν την καρδιά μου που πάλλει σάς δίνω
να ιδείτε αν δεν είναι γιομάτη πληγές.

»Γυρεύω για πάντα να ζω στην απάτη,
λατρεία δε γυρεύω, δε θέλω ποτέ,
αγάπη, εσπλαχνία να δείχνει το μάτι
και σεις μοναχές σας γελάτε μ' έμέ.

»Γελάτε με τούτο το δύστυχο σώμα,
μαζί σας και η φύσις μ' εμέν' ας γελά,
ανόητο, τρελόνε καλείτε με ακόμα,
μα μη μ' αρνηθείτε μια μόνη ματιά.

»Σέ λίγο το σώμα σαν άνθος θα κλίνει
και πόση η ψυχή μου θα λάβει χαρά,
πως σύντροφο τέτοιο για πάντοτε αφήνει
που δάκρυα με κάνει να χύνω πικρά.

»Μαζί κι η ψυχή μου μ' εσάς θα γελάσει
την ώρα που θα 'μαι νεκρός μες στη γη,
μα πριν τα δεσμά της τ' αδύνατα σπάσει,
μ' εμέ μη γελάτε μπροστά μου, σκληροί.

»Θνητοί, στο πλευρό μου πηδάτε, πηδάτε
να σπάστε τη λύρα στα μάτια μου εμπρός,
σφιχτά να μου δέστε τα χέρια τρεχάτε
κι εγώ δεν τ' αρνούμαι πως είμαι τρελός.

»Τρεχάτε και σπάστε αυτό το κεφάλι
να βγάλτε την τρέλα που μέσα του κλει,
κι αυτή την καρδιά μου ξεσκίστε που πάλλει,
να γένουμε φίλοι για πάντα πιστοί».


από το βιβλίο Στέφανος Μαρτζώκης, Στίχοι βάρβαροι και άλλα ποιήματα
εκδ. Ωκεανίδα, 2000