ποίημα για σένα

***

Όταν πέθανε ο Πολυλάς

Ρυθμών και Στοχασμών άυλα φτερά και χέρια
τη λυτρωμένη την ψυχή σου απ' το κορμί της
την πήραν και την παν ολόισα προς τ' αστέρια'
στέκετ' εκεί η πομπή και κόβει την ορμή της.

Στων παραδείσων τα υπερκόσμια καλοκαίρια,
στης Λύρας τ' άστρο, εκεί που ο ψάλτης και ο τεχνίτης
λάμπουν αθάνατ' από πνεύμα περιστέρια,
του Σολωμού σε σέρνει ο ίσκιος ο μαγνήτης.

Πατρικά σ' οδηγεΐ σε δυο Θαβώρ αγνάντια.
σ' αφήνει εκεί και λέει: «Να η δόξα σου! Εδώ στάσου,
κ' ένα ταίρι γιγάντειο σαν από διαμάντια

κατάβαθα αβασίλευτο βλέπε μπροστά σου,
και σαν αέρι από λατρεία πνέε τριγύρω
στον Όμηρο, μακάριε, και στο Σαιξπήρο!»
1896


Κωστή Παλαμά Άπαντα, τόμος 3ος.
εκδ. Μπίρη, 1972 (με την επιμέλεια του Ιδρύματος Κωστή Παλαμά)

ακόμα:
Ο Κωστής Παλαμάς
- στα Αυτοβιογραφικά,
- στo γράμμα σε χαρτί, και
- στα λογοτεχνικά ταξίδια στον κόσμο
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Ιάκωβο Πολυλά, Ποιήματα του Κωστή Παλαμά