***
Ατίμητο είναι ο στίχος σου πετράδι
Με τη θεϊκιά σου λάμψη που φωτίζει
Κι αυτόν τον ολοσκότεινο τον Άδη
Θωρείς τον σαν τ' αγρίμι που μανίζει
Μα και τον νιώθεις τρυφερό σαν χάδι
Την παραδείσια γλύκα να χαρίζει
Σε άτεχνο δεν θρονιάζεται ρημάδι
Μα σε ναό υπερκόσμιο αντιφεγγίζει
Γοργά κυλούν οι στίχοι σου σα ρέμα
Δροσίζοντας και τ' άγονο το χώμα
Κι είναι γραμμένοι όλο με σάρκα κι αίμα
Τι σου γράφει της μοίρας το βιβλίο
Ποιος ξέρει. Μα
τραγούδα ψάλλε ακόμα
Για σε κι ο πόνος είναι μεγαλείο
* ποίημα δημοσιευμένο στην συλλογή της Ειρήνης Α. Δεντρινού "Σονέττα"
έκδοση Γραμμάτων Αλεξανδρείας, 1916
από το βιβλίο Κωνσταντίνος Θεοτόκης, Τα Σονέτα
εκδ. Ωκεανίδα, 1999
.