ποίημα για σένα

Valère Gille for Charles Baudelaire

***

Baudelaire

Στην καρδιά αυτήν, που εσφράγισεν ο Κρόνος, την μεγάλη,
σε πράσινα άλση, να υψωθή, στον λόφο, δεν αρμόζει
μνημείον ανάλαφρο' άφησε την σκιά μονάχα για ένα
πνεύμα, που η ονειροπόληση η γαλήνια το είχε θέλξει.

Μα αυτήν τη στήλη, την υδρίαν αυτή, ύψωσε σε βράχο:
σμίλακας μαύρος δίπλα του, μυρτιά ή πορτοκαλιά όχι'
κι αν, καθώς ξένος θλιβερός, κοιμάται ανάμεσά μας,
εύνους ας του είσαι, ω της νυχτιάς γλυκύτατη εσύ ειρήνη.

Πάνω στο ψυχρό μάρμαρο που κλείει το μέτωπό του,
το βράδι θα κουρνιάζουνε οι αρπαχτικοί αετοί,
και παγερά τα ζοφερά, σωπαίνοντας, κοράκια.

Ούτε πυρσό ή περιστερά, μηδέ άνθος μη σκαλίσης,
τον στοχασμό του τον πικρό ευλαβούμενος. Διαβάτη,
τούτο δω μόνο διάβασε: «Αγαπήθη απ' την Οδύνη».

μετάφραση: Άρης Δικταίος


από την Ανθολογία Βέλγων ποιητών
εκδ. Φέξη, 1969
.