ποίημα για σένα

Victor Coral for Constantine P. Cavafy

Καβάφης

Ένας φίλος σου είπε κάποτε
Πως τα ποιήματά σου είναι σαν βάθρα
Χωρίς αγάλματα αλλά εγώ σε είδα
Να περπατάς αργά, λίγο γερτός
Ανάμεσα σε ανώνυμα μαυσωλεία και πεσμένες στήλες
Με σταυρούς και χρονολογίες δίχως ονόματα
Ένα δρομάκι που έχουν κλείσει τα χορτάρια ένα
Κι άλλο πουλί που τραγουδάνε στο θολό φως
Κάποιου λυκόφωτος.
Επίσης σε είδα -όπως σε ένα από τα ποιήματά σου-
Στεφανωμένον με χρωματιστά γυαλιά
Λουσμένον με αρώματα και σπάνιες πούδρες
Μια ανήσυχη μορφή που περικόβει τους χιτώνες της
Μόλις λουσμένους ενάντια στο λιγοστό φως
Κάποιου σπιτιού της Βηρυτού ή της Αλεξάνδρειας.
Σε είδα σε πολλές εικόνες και παρ' όλα αυτά
Δε σε είδα να γελάς
Ή να διευθύνεις κάποια σημαντική επιχείρηση:
Ποτέ δεν είχα μια οριστική μορφή δίκη σου.
Σε βλέπω πάντα σ' ένα καφενείο
Με τη χωρίστρα σου και το μισοχαμόγελό σου
Κοιτάζοντας στα μάτια τ' αγόρια που περνάνε
Επιθυμώντας τη χαμένη λαμπρότητα των σωμάτων.

μετάφραση: Ρήγας Καππάτος


από την Γενική Ανθολογία σύγχρονης
Λατινοαμερικανικής ποίησης 1892-1975 του Ρήγα Καππάτου
εκδ. Εκάτη, 2011
.
Ποιήματα για τον Κ. Π. Καβάφη 1
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Κ. Π. Καβάφη 2