ποίημα για σένα

***

Μαλακάσης

Βαθύς, χαριτωμένος στίχος μας υψώνει
στους λυρικούς της σκέψης ουρανούς.
Μες στην καρδιά φωλιάζεις, έρμο αηδόνι,
να σε πλανεύη το αίστημα κι' ο νους.

Γητειές εδώ να κελαδής κ' εκεί φαρμάκια,
και να τα διαπερνά όλα, φως, ο λογισμός.
Της λιμνοθάλασσας πατρίδας μας πνοές κρινάκια,
ξεδιαλυμένος είστε πια χρησμός.

Συντρίμια ερώτων να ιστορής και καλοκαίρια
με αγάπες - μέθη, πόνος και φιλί -
σπαταλημένα κι' όμως πάντ' ακέρια
στου πάθους μας τ' αράγιστο γυαλί.

Και με τη μούσα να ιλαρώνης τη στενή μας ζήση
πέρ' από τις νοσταλγικές χαρές και τους θυμούς,
μα τον αιώνιο άνθρωπο νάχης τραγουδήσει
μες στους μεσολογγίτικους καημούς.

Κ' έτσι αλαφρές, αχνές, παραμυθένιες,
παιχνίδια σοβαρά και παιδιάτικά μια - μια,
να περνούν και να μισεύουν πίκρες κι' έννοιες
στης θύμησής μας τη γλυκειά ερημιά.

Α, η τέχνη αυτή η αθάνατη της λύρας
μ' όλα τα ξωτικά τα μυστικά της, να!
πώς απ' το φόβο μάς λυτρώνει άγνωστης μοίρας
και με τα φίλτρα της πώς μας ξαναγεννά...


από την Νέα Εστία, τχ.384
1 Ιουνίου 1943
(αρχείο ΕΚΕΒΙ)

από την Παπαχαραλάμπειο Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ναυπάκτου:
- Ρήγας Γκόλφης
- Μιλτιάδης Μαλακάσης
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Μιλτιάδη Μαλακάση