***
Η περιπέτεια του Αλέξη Τραϊανού
Όλο και περισσότερο οι ποιητές μας
εισχωρούνε στη νύχτα.
Στα σκοτεινά προσπαθούν, να εμφανίσουν
τις αναμνήσεις τους σε χαρτί ιλουστρασιόν.
Οι αναμνήσεις γλυστράνε'
πέφτουνε μες στον κίνδυνο και τη σιωπή.
Μερικές φορές ακούγονται καθαρά
τα νερά που υποσκάπτουν τα θεμέλια του χειμώνα.
Τότε οι ποιητές μας κρυώνουν
και ομολογούν, πως ναι:
η νύχτα είναι η πατρίδα μας.-
Το πρωί βρίσκουν τη μνήμη τους κομματιασμένη
και το νεφρό τους στην άκρη της λεπίδας.
-συλλογή: Νυχτολόγιο χειρός-
από την ανθολογία Φώτα πορείας 1, 11 νέοι έλληνες ποιητές
εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1988.
Ετικέτες Ποιήματα για τον Αλέξη Τραϊανό