ποίημα για σένα: 172 ~ ο Φερνάνδο Αρμπελάεθ για τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη

ποίημα για σένα

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

172 ~ ο Φερνάνδο Αρμπελάεθ για τον Κωνσταντίνο Π. Καβάφη

Fernando Arbeláez for Constantine P. Cavafy

*** Image and video hosting by TinyPic

Ο γέρος της πόλης

Τείχη πάνω στα τείχη ως να κρεμάσουν απ' τα ουράνια
πάνω από την καρδιά σου την κορόνα που κλείνει
το διπλό λιμάνι, τις αλμυρές λίμνες, τους συγχυσμένους δρόμο ι κ
με τους τάφους του χρόνου, τα ερείπια
όπου μόνο σώζονται οι επιγραφές του αήττητου Διοκλητιανού,
η στήλη του Πομπήιου, μερικές πέτρες από τη βιβλιοθήκη,
οι προκυμαίες με τα αργά φορτία κρεμμυδιών και βάμβακος.

[....] Σε κατακλύζει το μεταλλικό άρωμα της Πόλης, τα σκοτεινά ερείπια
της ζωής σου, οι μοιραίες απολαύσεις της οδού Αναστάσι,
τα αγόρια που καταστράφηκαν από τα βάσανα και τις φτηνές απολαύσεις,
τα εύγλωττα βλέμματα που υπαινίσσονται το διεστραμμένο γέροντα που ψάχνει
υπνωτισμένος το άγγιγμα ενός χεριού στις σάλες του μπιλιάρδου,
μεταμορφωμένες από τις λάμπες πετρελαίου, τη στιγμιαία επαφή
στα τραπέζια του πικέτου ή στις αίθουσες των ζαριών
όπου στις πόρτες τους στίλβουν τα ενδύματα Συρίων εταίρων.

Έρχεσαι από το Τρίτο Τμήμα Αρδεύσεως όπου γνωρίζουν μόνο
το παιδικό γηρασμένο πρόσωπό σου, την ικανότητα σου στις ξένες γλώσσες•
την τυπική ζωή σου διεκπεραιωτή αλληλογραφίας'
τους Εγγλέζους που σε κρατάνε σε απόσταση, πολιορκημένος
από την τυραννία ενός πανάρχαιου πυρετού, με την ψυχή
όλη στο δέρμα, στην απληστία αυτής της κίνησης,
σαν ένα σαρκοβόρο φυτό, το νυσταγμένο κλείσιμο
ενός συνεργού βλέμματος, το ηδονικό κρεβάτι
όπου η στιγμιαία επιθυμία σε παρέδωσε τόσες φορές,
το πονεμένο ποίημα για ένα νεκρό έφηβο
το σκοτεινό αντίλαλο του πόθου, τον αμείλικτο καθρέφτη,
πάντα μεταβλητό, τη σκοτεινή, αθάνατη μορφή
με το τίμημα μερικών κερμάτων. Αλλά εσύ ζητούσες
το αντίστροφο της στιγμής, τη γονιμότητα του πνεύματος
στις εξημμένες αισθήσεις, κι εκείνο το χωρισμό που κάθε φορά επαναλαμβάνεται,
γιατί ο χρόνος μετριέται με τα κορμιά που αγαπήθηκαν
και τα ωραία άπληστα στόματα' και η μοναδική ελευθερία
που χαιρόμαστε βρίσκεται στα σφριγηλά μέλη
πλασμένα για την επιθυμία, στον ιδρώτα, στη γλυκιά κούραση,
στις λαμπρές θύμησες, στην ερεθισμένη περιέργεια, στην οικειότητα
που στο ποίημα μας αιχμαλωτίζει για πάντα.
... ... ...

μετάφραση: Ρήγας Καππάτος


από την Γενική Ανθολογία σύγχρονης
Λατινοαμερικανικής ποίησης 1892-1975
του Ρήγα Καππάτου
εκδ. Εκάτη, 2011

.
Ποιήματα για τον Κ. Π. Καβάφη 2
.

Ετικέτες

22.6.11

0 Comments:

Δημοσίευση σχολίου

<< Home