ποίημα για σένα
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010
150 ~ o Λερουά Τζόνς στον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα
LeRoi Jones for Federico García Lorca
***
Στίχοι αφιερωμένοι στον Γκαρθία Λόρκα
Να στείλουν ξανά στρατιώτες για να σε σκοτώσουν, Γκαρθία,
Να στείλουν εδώ για να εμποδίσουν την απόδραση μου.
Αυτά τα πράγματα δεν έχουν νόημα κανένα.
Εσύ, Γκαρθία, ξαναπεθαίνεις.
Αυτό είν' όλο απ' ό,τι θυμάμαι.
Να στείλουν ξανά στρατιώτες, Γκαρθία.
Χαίρε Μαρία
Αγία Μητέρα
Για μένα ικέτευε.
Κατοικώ κοντά σ' ένα βουνό, καθρέφτη πράσινο
Μονοπατιών που φλέγονται κι ενός χαμηλού ήλιου
Για να μετράει το μεγάλωμα μου.
Έχει έναν άνεμο που επαναλαβαίνει
Ένα όνομα πουλιού και κοντά στο
Κλουβί είν' ένα ποίημα, κι ένα μικρό αγόρι που φυλάει
Ένα κοπάδι με διαμάντια
Μέσα στο στόμα.
Απάνω στις ψηλές πλαγιές φυτρώνουν μαντολίνα
Και καλόγεροι με ράσα πορτοκαλιά μαζεύουνε τραγούδια
"Ακριβώς πέρα άπ' την τελευταία σειρά των φρουτοδέντρων.
Γυμνά κορίτσια ανάλαφρα μοιάζουν με πεταλούδες,
Κι ένα ελάφι στο λυκόφωτο διηγιέται ιστορίες.
Γκαρθία, πού 'ναι η Βίβλος μου;
Θα 'Θελα να διαβάσω αυτούς τους μύθους
ξανά. Καμμιά απάντηση.
Μα πολύ μακριά, και στην αυγή πολύ πολύ κοντά,
Ακούω τη φωνή του να γελά, να γελά
Σαν μια σπανιόλικη κιθάρα.
Ληρόυ Τζόουνς
μτφ: Ρίτα Μπούμη-Παπά
από την παγκόσμια ανθολογία νέγρικης ποίησης "ο μαύρος αδελφός"
εκδ. τύμφη, 1972
[σημείωση: η απόδοση του ονόματος του ποιητή στον τίτλο είναι της ανθολόγου-μεταφράστριας.]
ακόμα:
- o Λερουά Τζόνς στο γράμμα σε χαρτί
.
***
Στίχοι αφιερωμένοι στον Γκαρθία Λόρκα
Να στείλουν ξανά στρατιώτες για να σε σκοτώσουν, Γκαρθία,
Να στείλουν εδώ για να εμποδίσουν την απόδραση μου.
Αυτά τα πράγματα δεν έχουν νόημα κανένα.
Εσύ, Γκαρθία, ξαναπεθαίνεις.
Αυτό είν' όλο απ' ό,τι θυμάμαι.
Να στείλουν ξανά στρατιώτες, Γκαρθία.
Χαίρε Μαρία
Αγία Μητέρα
Για μένα ικέτευε.
Κατοικώ κοντά σ' ένα βουνό, καθρέφτη πράσινο
Μονοπατιών που φλέγονται κι ενός χαμηλού ήλιου
Για να μετράει το μεγάλωμα μου.
Έχει έναν άνεμο που επαναλαβαίνει
Ένα όνομα πουλιού και κοντά στο
Κλουβί είν' ένα ποίημα, κι ένα μικρό αγόρι που φυλάει
Ένα κοπάδι με διαμάντια
Μέσα στο στόμα.
Απάνω στις ψηλές πλαγιές φυτρώνουν μαντολίνα
Και καλόγεροι με ράσα πορτοκαλιά μαζεύουνε τραγούδια
"Ακριβώς πέρα άπ' την τελευταία σειρά των φρουτοδέντρων.
Γυμνά κορίτσια ανάλαφρα μοιάζουν με πεταλούδες,
Κι ένα ελάφι στο λυκόφωτο διηγιέται ιστορίες.
Γκαρθία, πού 'ναι η Βίβλος μου;
Θα 'Θελα να διαβάσω αυτούς τους μύθους
ξανά. Καμμιά απάντηση.
Μα πολύ μακριά, και στην αυγή πολύ πολύ κοντά,
Ακούω τη φωνή του να γελά, να γελά
Σαν μια σπανιόλικη κιθάρα.
Ληρόυ Τζόουνς
μτφ: Ρίτα Μπούμη-Παπά
από την παγκόσμια ανθολογία νέγρικης ποίησης "ο μαύρος αδελφός"
εκδ. τύμφη, 1972
[σημείωση: η απόδοση του ονόματος του ποιητή στον τίτλο είναι της ανθολόγου-μεταφράστριας.]
ακόμα:
- o Λερουά Τζόνς στο γράμμα σε χαρτί
.
2 Comments:
Δημοσίευση σχολίου
<< Home