ποίημα για σένα
Κυριακή 24 Αυγούστου 2008
75 ~ ο Γιάννης Ρίτσος για τον Πιερ Πάολο Παζολίνι
Yiannis Ritsos for Pier Paolo Pasolini
*** 
Στην οδό που δεν ονομάστηκε "Οδός Παζολίνι"
Πλατύ πρωινό της Ρώμης που πλαταίνει το σύμφωνο λάμδα
μες στις φωνές των μικροπωλητών, στα λάστιχα των λεωφορείων,
και στη σιωπή των αγαλμάτων.
Ώχρα σκιασμένη στις ανατολικές προσόψεις
των μαγαζιών και των μεγάρων. Πόρτες και πόρτες
συγκρατούν τα ημικύκλια των ίσκιων σ' ένα. κ ά π ο τ ε. Παράξενο. - είπε -
σε μιαν αρχαία πολιτεία, με κόκκινα και κίτρινα σκοτεινά χρώματα,
να υπάρχουνε παιδιά κρατημένα απ' το χέρι της μάνας τους
σ' αυτούς τους πολυσύχναστους δρόμους, κάτω από αναρίθμητα παράθυρα, εδώ
που ο Παζολίνι σεργιανούσε τις νύχτες του, - Στατσιόνε Τέρμινι, εδώ
που σ' ένα υπαίθριο σανιδένιο κιόσκι ένας χοντρός σύγχρονος Νέρων
πουλούσε στους περιηγητές πολύχρωμα φουλάρια. Αγόρασα ένα κόκκινο
το 'δεσα στο λαιμό μου, και καταμεσής του δρόμου σφύριξα:
E μ π ρ ό ς.. τ η ς.. γ η ς ..ο ι ..κ ο λ α σ μ έ ν ο ι, ..Ε μ π ρ ό ς ..
τ η ς ..γ η ς.. ο ι.. κ ο λ α σ μ έ ν ο ι.
Ρώμη, 18.ΙΧ.78
από την ανθολογία του Ευριπίδη Γαραντούδη
"Η ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα"
εκδ. Μεταίχμιο, 2006
.
*** 
Στην οδό που δεν ονομάστηκε "Οδός Παζολίνι"
Πλατύ πρωινό της Ρώμης που πλαταίνει το σύμφωνο λάμδα
μες στις φωνές των μικροπωλητών, στα λάστιχα των λεωφορείων,
και στη σιωπή των αγαλμάτων.
Ώχρα σκιασμένη στις ανατολικές προσόψεις
των μαγαζιών και των μεγάρων. Πόρτες και πόρτες
συγκρατούν τα ημικύκλια των ίσκιων σ' ένα. κ ά π ο τ ε. Παράξενο. - είπε -
σε μιαν αρχαία πολιτεία, με κόκκινα και κίτρινα σκοτεινά χρώματα,
να υπάρχουνε παιδιά κρατημένα απ' το χέρι της μάνας τους
σ' αυτούς τους πολυσύχναστους δρόμους, κάτω από αναρίθμητα παράθυρα, εδώ
που ο Παζολίνι σεργιανούσε τις νύχτες του, - Στατσιόνε Τέρμινι, εδώ
που σ' ένα υπαίθριο σανιδένιο κιόσκι ένας χοντρός σύγχρονος Νέρων
πουλούσε στους περιηγητές πολύχρωμα φουλάρια. Αγόρασα ένα κόκκινο
το 'δεσα στο λαιμό μου, και καταμεσής του δρόμου σφύριξα:
E μ π ρ ό ς.. τ η ς.. γ η ς ..ο ι ..κ ο λ α σ μ έ ν ο ι, ..Ε μ π ρ ό ς ..
τ η ς ..γ η ς.. ο ι.. κ ο λ α σ μ έ ν ο ι.
Ρώμη, 18.ΙΧ.78
από την ανθολογία του Ευριπίδη Γαραντούδη
"Η ελληνική ποίηση του 20ού αιώνα"
εκδ. Μεταίχμιο, 2006
.
Ετικέτες Ποιήματα για τον Πιερ Πάολο Παζολίνι, Ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου
10 Comments:
Για την περίπτωση που επιμένετε να κάνετε κόπυ πέηστ και σε άλλα μπλογκς αυτό το σχόλιό σας που είναι εξ αντιγραφής μιας ανάρτησης από το μπλογκ σας, σας πληροφορώ ότι το ίδιο ζήτημα έχει συζητηθεί και στο Ποείν. Εκεί το πρωτοείδα. Κατέβασαν βέβαια βεβιασμένα τα σχόλια, για ευνόητους λόγους... αντιλαμβάνεσθε... ο φόβος φυλάει τα έρμα.. Και στη συνέχεια φρόντισαν να αναρτήσουν νέα σχόλια... αυτά που αφήνουν μόνον τις εντυπώσεις που εξυπηρετούν τις επιδιώξεις τους. Μπορείτε να ζητήσετε να τα επαναφέρουν και να συνεχίσετε εκεί την οργανωμένη καταδίωξη. Εκεί είναι το ορμητήριό της.
Η δική μου θέση είναι γνωστή, εσείς ξοδέψτε το χρόνο σας για να ψάχνετε περιοδικά και βιβλία. Σε κάθε περίπτωση, καλό θα σας κάνει. Ίσως μάλιστα, διαβάζοντας, ανακαλύψετε ότι και "ο ποιητής που αγαπούσε αληθινά την ποίηση" είχε βάλει την υπογραφή του σε ποιήματα που είχαν μεταφράσει άλλοι.
Κατά τα άλλα, ο Χάρης Βλαβιανός, θα τρέχει πάντα σε καλή σειρά στην κούρσα της ελληνικής ποίησης, όσο κι αν προσπαθούν για το αντίθετο κάποιοι.
Καλό κουράγιο στον ...αγώνα σας.
Εμένα, και πολλούς άλλους, δεν μας πείθετε για τα κίνητρά του - είναι ηλίου φαεινότερο ότι η "αγάπη" σας για την ποίηση δεν είναι ένα από αυτά. Προσπαθείστε, τουλάχιστον, να πείσετε τους εαυτούς σας και να μην "δίνετε τον αγώνα" σας τόσο άγαρμπα...
Καλή Συνέχεια.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάω να βρω οποιοδήποτε μπλογκ και οποιοδήποτε άσχετο ποστ για να τις εκθέσω.
Σας παρέπεμψα στο Ποιείν, που έβαλε το ζήτημα ώστε να πάτε και να γράψετε εκεί τις απόψεις σας. Αρκεί βέβαια να επεναφέρουν και τo διαγραφέν ποστ και τα διαγραφέντα δεκάδες σχόλια, ώστε να σχηματίσετε ολοκληρωμένη άποψη.
Στην περίπτωση που τα επαναφέρουν, υποθέτω ότι είστε σε θέση να διακρίνετε και τα κίνητρα του φοιτητή από το Σικάγο που ...λατρεύει την ποίηση καθώς και των ήθος κάποιων σχολιαστών που το ίδιο ...λατρεύουν τους εαυτ... σόρρυ! τους κατινισμ... ξανά σόρρυ!, την ποίηση ήθελα να γράψω, και "αυθορμήτως" έσπευσαν να σχολιάσουν.
Εμένα μου φάνηκε σαν να είχαν ήδη πάρει θέση μάχης, μόνον που ο στρατηγός τους δεν είχε την απαραίτητη ψυχραιμία και κάπου έχασε τη η μπάλα.
Γι αυτό διέγραψαν και ένα ολόκληρο ποστ και δεκάδες σχόλια.
;-)
Καλή συνέχεια και στον δικό σας ...αγώνα, που από όσο βλέπω από το blog σας είναι αφιερωμένος στην ...ποίηση.
Ει τις θέλει οπίσω σας ελθείν.
Εγώ δεν θέλω.
Γι αυτό δεν μας είπατε τίποτα. Προτιμάτε να στρεψοδικείτε στο όνομα μιας δήθεν δημοκρατικότητας και εθελοτυφλίας.
Αν είχατε διαβάσει προσεκτικά την επιστολή στο Ποιείν θα είχατε αντιληφθεί το "κίνητρο", όπως και το ότι ουσιαστικά ίσως να μην διαφωνούμε και σε πάρα πολλά (π.χ.πιστεύω ότι ο αναγνώστης κερδίζει παντα όταν διαβάζει κάτι αξιόλογο, ανεξαρτήτως του αληθινού συγγραφέα. Όσον αφορά την ποίηση ή την λογοτεχνία ως τέχνες όμως η απάντηση μπορεί να μην είναι τόσο εύκολη. Επίσης, ομολόγησα εξαρχής ότι δεν είμαι "σχετικός" με την ποίηση. Τέλος, έχω άλλους σοβαρότερους "αγώνες").
Ας είναι όμως. Είστε άξιος συνομιλητής/τρια και το ιστολόγιο σας ενδιαφέρον.
Σίγουρα θα υπάρξουν στο μέλλον γονιμότερα θέματα συζήτησης.
Προς το παρόν,Καλό σας Απόγευμα!
Καλό απόγευμα, επίσης.
Δημοσίευση σχολίου
<< Home