ποίημα για σένα: 70 ~ ο Ρόμπερτ Λόουελ στον Τζων Μπέρρυμαν

ποίημα για σένα

Τρίτη 1 Ιουλίου 2008

70 ~ ο Ρόμπερτ Λόουελ στον Τζων Μπέρρυμαν

Robert Lowell for John Allyn Berryman

***

Για τον Τζων Μπέρρυμαν 1

Νιώθω ότι ξέρω με τι καταπιάστηκες, εσύ
ξέρεις με τι καταπιάστηκα - είμαστε λέξεις'
Τζων, χρησιμοποιήσαμε τη γλώσσα λες και την είχαμε πλάσει.
Η τύχη έστριψε το κέρμα, και πλοκή το κατάπιε,
το τέρας που χασμουριέται για το πινάκιο της φακής του.
Αχ, η μοναχικότητα, λες και θα προτιμούσαμε να ανεβαίναμε
σε κανένα βράχο πλάι σ' ένα χορταριασμένο ρυάκι και να μετρούσαμε τα πρόβατα...
από τη φήμη που ανανεώνει την ψυχή, όχι όμως και την καρδιά.
Η παλίρροια ξεβράζει θαύματα: ποταμούς, λινγκουίνι,
τενεκεδάκια μπύρας, μύδια, ρυάκια αίματος' πόσο κεφάτα καλπάζουν
για να προλάβουν την άμπωτη - ο Χέρμπερτ, ο Θορώ, ο Πασκάλ
γεννήθηκαν για να πεθάνουν από τη μεγαλοκαρδία των αθλητών στα σαράντα -
ο Αβραάμ αναπαραγόταν με λιγότερο προσδοκώμενο,
ο ουρανός ήταν φίλος του, η γη οπαδός του.

.

Για τον Τζων Μπέρρυμαν 2

(Ιανουάριος, μετά το θάνατό του)

Οι νοτιοδυτικές πολιτείες σου και η Νέα Αγγλία μου είναι η μέρα με τη νύχτα'
ο χειμώνας στην Αγγλία ακόμη είναι πράσινος εκτός εποχής,
εδώ νυχτώνει από τις τέσσερις. Πότε θα σε δω,
Τζων; Η εικόνα σου ξαναζωντανεύει στη μνήμη μου,
ένα δίχτυ πολύ αριστοτεχνικά πλεγμένο για να πιάσει μικρά ψάρια.
Θυσανοπώγων, οι βικτωριανοί όταν ξυπνούσαν σου έμοιαζαν...
Πέρσι τα Χριστούγεννα στο Τσέλσι, εκεί όπου πέθανε ο Ντύλαν Τόμας -
ασταμάτητος, υψηλόφρων χωρίς σιγουριά,
από εύθυμη στόφα και σκληρά μπερδεμένος.
"Το σκεφτόμουν στο δείπνο, δεν θα σε ξαναδώ ποτέ".
Ένας χρόνος μανιασμένης αποχής απ' το ποτό, τρία-τέσσερα βιβλία...
Φοιτητής κατ' ουσίαν, κάποτε ξυριζόσουν κόντρα σαν τον Τζόυς,
ζορίστηκες στον αγώνα ταχύτητας, ξεπατώθηκες -
αυτοκτονία, το αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου.

μτφ: Ελεάννα Πανάγου


από την Ποίηση - τ.21, Άνοιξη 2003
.

Ετικέτες

1.7.08

1 Comments:

Πολύ ενδιαφέρον blog!

Σάββατο, Ιουλίου 05, 2008 9:46:00 μ.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home