ποίημα για σένα

***

Επί ατλαζίου διά μετάξης

Αντιστέκομαι στη λήθη
της ιερής χουρμαδιάς σου
με χειρόγραφα από μίσχους μπαμπού,
κατά Ματθαίον πάθη σε λεπρούς ιθαγενείς,
με μια πιρόγα στο χωροχρόνο του λόγου.

Στη λήθη αντιστέκομαι
πάμφωτης ακτίνας,
καθώς διατρέχει το σκήνωμα του Κόγκο,
άυλες πολιτείες, διαρροή πλουτωνίου,
εισδύει σε προθέσεις αιχμηρές, αναπότρεπτες
και εκτρέπεται
από μια ιδιότυπη εμμονή
σε μικρά στιγμιότυπα σκουριάς,
σπασμένα κιονόκρανα ανθρώπινης οδύνης.

Ταπεινά γονατίζω στο κουφάρι του αιώνα
και προσεύχομαι αέναα στη θάλασσα.


από την συλλογή Η αναπαράσταση του ανέφικτου
εκδ. Πατάκη, 1998
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Γιάννη Ρίτσο, Ποιήματα της Γιώγιας Σιώκου