ποίημα για σένα

Alexandros Panagoulis for Pier Paolo Pasolini

***

Στον Πιέρ Πάολο Παζολίνι

Ανθρώπινη φωνή
με ομορφιά ντυμένη
η φωνή σου
Ανθρώπινη και ωραία
αν και σκληρά μιλούσε.

Απλή ανθρώπινη αγάπη
η ζωή σου.
Αγάπη και φόβος για τον Άνθρωπο
για την πρόοδο της πίστης
και την ανάπτυξη που δεν μπορούσες να υποφέρεις.

Κάποιες φορές ακούγοντας
τις λέξεις να φεύγουν από τα χείλη σου
θυμόμουν τους στίχους του Ρεμπώ
"νωρίς ή αργά γεννήθηκα;
τι ήρθα εδώ να κάνω;
Α , όλοι εσείς,
στο θεό προσευχηθείτε για τον δυστυχή".

'Οχι Πιέρ Πάολο
Ούτε νωρίς ούτε αργά γεννήθηκες
μα ήσουνα αμαρτωλός κι έφυγες
την ώρα που η αλήθεια πολεμιέται
την ώρα που τόσοι αγωνίζονται
χωρίς να ξέρουν το γιατί
χωρίς να ξέρουνε πού πάνε.

Την ώρα που οι θρησκείες όψη αλλάζουν
κι οι ιδεολογίες γίνονται θρησκείες
την ώρα που πολλοί φοράνε πάλι παρωπίδες
την ώρα αυτή, εσύ δεν έπρεπε να φύγεις.

μετάφραση από τα ιταλικά: Γιάννης Η. Παππάς


από την Οδό Πανός - τ.117, Ιούλιος 2002
.

Ετικέτες Ποιήματα για τον Πιερ Πάολο Παζολίνι