ποίημα για σένα

***

Ο λαχνός
.......στον Αλέξανδρο Ίσαρη

καλησπέρα σας είπε σας επέλεξα
φορέστε με

περπατούσα σε κεντρική λεωφόρο
υγρό λιοπύρι στράγγιζε ακόμη
στις ύστερες ώρες του απογεύματος

ξάφνου ένα Κουστούμι
τρέχει καταπάνω μου

μα κάνει ζέστη λέω κι εξάλλου
εγώ δε συνηθίζω να φορώ κουστούμια
κι εδώ στο δρόμο πώς να σας προβάρω
με τόσον κόσμο γύρω

μην ανησυχείτε
ο κόσμος κοιτάζει τη δουλειά του
τίποτε απ’ αυτά δεν τον συγκινεί
ούτε χρειάζεται να βγάλετε τα ρούχα σας
ταιριάζω στον καθένα κι όπως λάχει
όσο για τη ζέστη θα συνηθίσετε κι άλλωστε
όλοι θα με φορέσουν κάποτε

μα δεν είμαι έτοιμος αποκρίνομαι
και πριν προλάβω ν’ αμυνθώ
είχε κιόλας τυλιχτεί πάνω μου
και με στένευε απελπιστικά

τα μέλη μου μούδιασαν
κι η όρασή μου λιγόστευε ολοένα
εκείνο με πήγαινε αργά
και δεν έβλεπα πια να βουΐζει
τον κόσμο της λεωφόρου
αλλά έναν κόσμο παγωμένο
στο τελευταίο κλικ
της φωτογραφικής μου μηχανής

.