ποίημα για σένα

Το πατάρι

Στον Τέο Σαλαπασίδη

Ο Λουμίδης τω καιρώ εκείνω ήταν ένας μόντζος. Εκεί καθόμαστε πρωιά μεσημέρια βράδια και χαζεύαμε ήλιους και φεγγάρια μέσα απ' τα τζάμια του και τα μελλοντικά τραγούδια μες απ' τα σπλάχνα μας. Χαμηλοτάβανο σκοτεινό βρώμικο πατάρι ραϊσμένα μάρμαρα τραπεζιών μαδημένες καρέκλες ξεκοιλιασμένοι καναπέδες απαίσιο ντεκόρ και μόνο ο Τάκης χαμογελούσε. Χαμογελούσε για όλους μας μας πίστευε μας πίστωνε μας έφερνε στη ζούλα και καμιά σοκολάτα κανένα μπισκότο.

Αλήθεια τι απόγιναν όλοι εκείνοι οι άνθρωποι; Πώς απεστρατεύθη ο θρυλικός ιερός λόχος των ωραίων καταραμένων; Μαλλιά χαίτες μαύρες μπλούζες πανταλόνια φανέλα γκρι ή μαύρη μαύρα ή καφέ μοκασέν κάλτσες γκρι γκρενά ή μαύρες λετσιασμένα γοητευτικά τρενς κοτ... Οι ποιηταί κ' οι ζωγράφοι. Οι περισσότεροι κάτι έπαθαν λίγο πριν τα τριάντα λίγο πριν τα σαράντα. Ό,τι παθαίνουν τόσοι και τόσοι με το χωριό τους με το ξενύχτι με το φόβο της ζωής που τον λένε φόβο του θανάτου με τα ποιήματα με το μαρξισμό - με την επανάσταση. Το πατάρι ήταν δικό μας κι όλα τ' άλλα στην Αθήνα ξένα. Κι απ' τους παλιούς μόνο ένας Βάρναλης ή ένας Εμπειρίκος άντεχαν ν' ανεβαίνουν κάπου κάπου.

Περνούσαν τα χρόνια λιγόστευαν οι φωνές θόλωναν τα μάτια το Πατάρι κι ο Τάκης του δεν πάθαιναν τίποτε. Άλλοι παντρεύονταν βλαχοπούλες άλλοι χάνονταν στα πέρατα άλλοι στις νευρολογικές κλινικές άλλοι επέστρεφαν στο κόμμα άλλοι άρχιζαν ν' ασχολούνται μ' αμερικάνικες δουλειές άλλοι άρχιζαν να συχνάζουν στου κ. Ελύτη και του κ. Ρίτσου άλλοι το γύριζαν στο πεζό άλλοι στο καλαματιανό άλλοι πήγαιναν να φάνε μαζί με τον κ. Θεοδωράκη άλλοι πήγαιναν στο συσσίτιο της Χρήστου Λαδά άλλοι το 'ριχναν στο πιοτό άλλοι έπεφταν σε σκατά κι άλλοι την κοπάναγαν στα Παρίσια για σπουδές τάχα.

Ο προφήτης από δεύτερο χέρι Μιχάλης Κατσαρός όταν έγραψε το ποίημα για τους χαμένους ήταν κι αυτός ένας χαμένος ήδη.
... ... ...

από το βιβλίο Θωμάς Γκόρπας, τα θεάματα
εκδ. Έξοδος, 1983
.